Κοινωνία 

Άρθρα σχετικά με την Κοινωνία

Όνειρο: Από την σκέψη...στην πράξη!! 

The Christopoulos' Blog                     14/2/24

Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από αυτό της επίτευξης ενός στόχου ή και της πραγμάτωσης ενός ονείρου. Είναι γεγονός, ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, αρκεί να πιστέψει στον εαυτό του και τις ικανότητες του, για κάτι καλύτερο και πιο όμορφο! Η δημιουργία ενός ονείρου, είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και με τα κατάλληλα βήματα που θα τεθούν από το άτομο αυτό, μπορεί το όνειρο αυτό να γίνει πραγματικότητα, καθώς και να έχει κάθε είδους εξέλιξη.

Κανένα όνειρο ή στόχος δεν επιτυγχάνεται χωρίς δράση, για αυτό ένα άτομο χρειάζεται να χρησιμοποιήσει με σοβαρότητα και ευφυΐα 3 βασικά "στοιχεία", θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς, που θα είχαν τη δυνατότητα να οδηγήσουν στην επιτυχία της πραγματοποίησης του ονείρου!

Ως αφετηρία λοιπόν, και βασικό θεμέλιο, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο, πέρα από το Όραμα. Έχοντας κάποιος τη θέληση και τον ενθουσιασμό να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα, να τολμά και να ρισκάρει καινούργια πράγματα που δεν γνωρίζει και κυρίως να ακούει και να ακολουθεί την εσωτερική του φωνή, τότε αρχίζει το άτομο να παρατηρεί μεγάλη διαφορά στο πώς αντιλαμβάνεται τις διάφορες καταστάσεις γύρω του. Και αυτό γιατί, αλλάζει ο τρόπος σκέψης του. Ποτέ δεν είναι αργά να πετύχει κάποιος τα όνειρα του, μιας και πάντα διαθέτει τις δυνατότητες να το κάνει, αρκεί να σταματήσει τις δικαιολογίες και, φυσικά, να πιστέψει στον εαυτό του!

Είναι απαραίτητο κάποιος να διαθέτει Πίστη σε αυτόν, το οποίο είναι και το δεύτερο βασικό, γιατί δίχως αυτή, καθίσταται δύσκολη οποιαδήποτε επίτευξη. Όταν ένα άτομο, ξεκινά την κάθε του ημέρα πιστεύοντας με πάθος στα όνειρα του, τότε μπορεί να πραγματοποιήσει φανταστικά πράγματα, διότι γνωρίζει τις δυνατότητες του, καθώς, έχει την εσωτερική θέληση για κάτι ανώτερο και καλύτερο για αυτόν. Όλα αυτά, τα κάνει ναι μεν πιστεύοντας στον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και βασιζόμενος σε ένα κίνητρο όπου το άτομο αυτό ακολουθεί με πειθαρχεία και, φυσικά, ένα πλάνο, που έχει σχεδιάσει, αποτελούμενο από ρεαλιστικά βήματα και απαιτήσεις, ικανές να ανταπεξέλθει σε αυτές. Σε αυτό το σημείο λοιπόν, αρχίζει κάποιος να αντιλαμβάνεται ότι θα χρειαστεί να τολμήσει να δράσει, έτσι ώστε να ξεφύγει από το συνηθισμένο και το γνώριμο, αντικαθιστώντας τους παλιούς τρόπους συμπεριφοράς και ζωής, με άλλους καινούργιους, πιο δημιουργικούς, καθώς και να ασχοληθεί ενεργά με την ανάπτυξη και εξέλιξη του εαυτού του!

Και ναι, η δράση και η τόλμη αποτελεί το τρίτο "στοιχείο" - κλειδί, για να γίνει η σκέψη, πράξη! Το άτομο, θα πρέπει να κινηθεί δυναμικά με αποφασιστικότητα για την εκπλήρωση των στόχων και των ονείρων του. Με θάρρος και κουράγιο, μπορεί να "κτιστεί" κάτι νέο, που θα συμβάλει σημαντικά στην αλλαγή και την πραγματοποίηση αυτών, που επιθυμεί ο κάθε ένας ξεχωριστά. Μέσω αυτής της διαδικασίας, το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με πρωτόγνωρα συναισθήματα καθώς, ανακαλύπτει πτυχές του εαυτού του που ποτέ δεν γνώριζε για την ύπαρξη τους. Αποδέχεται την αλλαγή στη ζωή του σαν φυσιολογικό κομμάτι αυτής καθώς, έχοντας τόλμη, τη βλέπει σαν μια πρόκληση που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει. Και αυτό γιατί έχει επίγνωση ότι για τη πραγμάτωση ενός ονείρου χρειάζεται, προσπάθεια, πείσμα καθώς και σκληρή δουλειά, μιας και ένα όνειρο - στόχος, δεν επιτυγχάνεται έτσι απλά.

Τελικά, όπως εννοείται και πιο πάνω, η επίτευξη ενός οράματος, ονείρου ή στόχου, τέλος πάντων, αρκείται στα μικρά καθημερινά βήματα και στις μικρές νίκες, που αξίζει να αναγνωρίζονται κάθε μία ξεχωριστά. Αυτές είναι που θα φέρουν το άτομο πιο κοντά στο επιθυμητό του αποτέλεσμα, δίνοντας έτσι νόημα στη ζωή του. Το να κατορθώσει κάποιος να υλοποιήσει το όνειρο, είναι κάτι πιθανό να συμβεί, και όταν γίνει, τότε θα έρθει η στιγμή που θα βιώσει χαρά, ικανοποίηση και έμπνευση, για τη δημιουργία νέων 'στόχων', μεγαλύτερων, καθώς θα έχει την επίγνωση να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του, όπου αυτό είναι και ο τελικός στόχος!

Φρειδερίκος Χριστόπουλος,
Πολυτεχνείο Κρήτης (Μ.Π.Δ.)

Κοινωνία: Σημασία της Αξίας στη Ζωή

The Christopoulos' Blog                        23/4/22

Είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να αναπτύξουν ικανότητες με τις οποίες ευελπιστούν να γίνουν καλύτεροι και πιο πετυχημένοι. Η αλήθεια είναι ότι είναι μία σωστή νοοτροπία μιας και από τη στιγμή που κάποιος παίρνει μία τέτοιου είδους απόφαση, καταλαβαίνει ότι κάποια πράγματα τα οποία θεωρούσε σημαντικά στη ζωή του, τελικά δεν ήταν.

Αυτό συμβαίνει μιας και, διαπιστώνει κάποια στιγμή το τί έχει καταφέρει σε διάφορους τομείς της ζωής του, είτε επαγγελματικούς, είτε όχι, καθώς και το τί προοπτικές έχει, σημαντικές για το άμεσο ή έμμεσο μέλλον για αυτόν. Αυτά είναι κάποια από τα πολυάριθμα στοιχεία και εμπειρίες που διαθέτει ένα άτομο, όταν έχει αξία.

Ένας άνθρωπος αξίας, πάντα προσπαθεί για την βελτίωση του εαυτού του μιας και έχει ως κύριο στόχο την υιοθέτηση της καλύτερης εκδοχής αυτού. Και για να πετύχει κάτι τέτοιο, επιδιώκει και εντέλει βρίσκει τι είναι σημαντικό στη ζωή για αυτόν. Έτσι, αφού το βρει, το κυνηγά, το πολιορκεί και στο τέλος το διεκδικεί.

Αυτό είναι κάτι που το κάνει με όλη τη δυναμική του. Και συμβαίνει γιατί για αυτόν είναι τρόπος ζωής, με αποτέλεσμα, όχι μόνο να σημαίνει αυτοσεβασμός για τον ίδιο, αλλά και λόγω της απόδειξης σε αυτόν ότι μπορεί να πετυχαίνει στόχους, καθώς και το ότι είναι ικανός να προσφέρει ένα καλύτερο <<αύριο>> στον εαυτό του, θα νιώθει ψυχολογικά έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο, κάθε στιγμή, για όλη του τη ζωή.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, ένα άτομο αξίας διαθέτει πλήρη συνείδηση των επιλογών που διαλέγει και αποφασίζει, αλλά παρόλα αυτά έχει αποδεχτεί ότι δεν θα πραγματοποιεί πάντα σωστές επιλογές. Θα υπάρξουν και λάθος αποφάσεις. Και είναι ανθρώπινο αυτό. Διότι δεν θα μπορούσε να αρνηθεί κανείς ότι, άνθρωπος γίνεται αυτός που μαθαίνει μέσα από τα λάθη του μιας και η επιτυχία έρχεται μέσω της αποτυχίας.

Καταληκτικά, ως άνθρωπος αξίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μία άφθαρτη και αδιαπέραστη προσωπικότητα η οποία μόλις βρήκε το σκοπό της ζωής της. Και ο κύριος όρος αυτού είναι όπως είχε αναφέρει ένας μεγάλος συγγραφέας: "Ο σκοπός της ζωής είναι να μετράς, να λογαριάζεσαι, να αντιπροσωπεύεις κάτι, να έχει κάποια σημασία το γεγονός ότι έζησες". Και προσθέτω, να έχει κάποια σημασία και αναγνώριση, η αξία μας στη ζωή!

Άρθρο του Φρειδερίκου Χριστόπουλου, φοιτητή (Μ.Π.Δ) Πολυτεχνείου Κρήτης

Συναισθηματική ανεξαρτησία

The Christopoulos' Blog                  19/12/21

Είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε μία συνεχή τάση διαμόρφωσης της προσωπικότητας μας προς το καλύτερο (ατομική λήψη πρωτοβουλιών, διαμονή σε κατοικία μακριά από τους γονείς κτλ), κάνοντάς μας με αυτό τον τρόπο να γινόμαστε σταδιακά ολοένα και περισσότερο ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι απέναντι στον εαυτό μας.

Αυτό, ναι μεν διαθέτει ποικιλία πλεονεκτημάτων καθώς προσφέρει αυτοπεποίθηση στο άτομο, αλλά κατά τη διαδικασία της συναισθηματικής ανεξαρτησίας και αυτοβελτίωσης, συναντώνται κάποια <<εμπόδια>>, στερώντας μας έτσι αυτήν την απόλαυση σε εμφανή βαθμό. Ένα από αυτά (και το πιο σημαντικό), η κοινωνία.

Ως γνωστόν, οι άνθρωποι γύρω μας, κυρίως στον επαγγελματικό τομέα, κάνουν μία σειρά από παράπονα ( <<δεν είσαι καλός >>, <<υστερείς εκεί>> ), κάτι το οποίο όπως είναι προφανές, είναι πιεστικό. Είναι αλήθεια επίσης ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουν να <<αλλάξουν>>, αν και κάποιοι από αυτούς ποτέ δεν τα καταφέρνουν μιας και ποτέ δεν αποφασίζουν να αρχίσουν αυτήν την αλλαγή. Έτσι, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τους αφήνει στάσιμους. Συγκεκριμένα υπάρχει ένας λόγος που αποφασίζουν να μην εξελίσσονται και αυτός είναι η ψευδής ιδεολογία που μας έχει μεταλαμπαδεύσει η κοινωνία ότι <<οποίος μένει στάσιμος, προστατεύεται από το <<άγνωστο>> >>.

Ρισκάροντας για κάτι καινούργιο, είναι πολύ πιθανό κανείς να χάσει την ήδη κεκτημένη ασφάλεια του. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει κάτι τέτοιο. Και αυτό γιατί, κατά τη διάρκεια της εκμάθησης του <<καινούργιου>>, λόγω του ότι είναι άγνωστο, όπως προείπαμε, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ότι θα αποτύχουν ή ότι δεν διαθέτουν την απαραίτητη επίγνωση στο θέμα αυτό, δικαιολογώντας το ως <<δεν μπορώ>> ή <<δεν είμαι αρκετός>>. Επομένως, όταν κάποιος δεν θα έχει αποκτήσει τις απαραίτητες ικανότητες, κάθε φορά που θα χρειαστεί να κάνει κάτι δύσκολο (πχ: λήψη αποφάσεων), θα νιώθει το λεγόμενο <<ψυχολογικό πόνο>>.

Οι άνθρωποι όμως που παρ' όλες τις δυσκολίες ή καταστάσεις που τους έχουν τεθεί, συνεχίζουν και αγωνίζονται με απώτερο σκοπό την επίλυση ή και επίτευξη αυτών, είναι αυτοί που αποκτούν αυτοπεποίθηση. Γιατί όπως είναι γνωστό, ένα άτομο αποκτά πίστη στον εαυτό του, όταν σημειώνει πρόοδο σε στόχους που ξεπερνούν ακόμη και τις ήδη υπάρχουσες ικανότητες του.

Για αυτό λοιπόν, συνοψίζοντας, αν θέλει ένας άνθρωπος να αλλάξει τον εαυτό του, επιδιώκοντας να γίνει <<αύριο>>κάτι καλύτερο από αυτό που είναι <<σήμερα>>, να ξέρει ότι η διαδικασία θα είναι πολύ πιο ωραία από το αποτέλεσμα. Αρκεί να πάρει την απόφαση να ξεκινήσει καθώς και να μην τα παρατήσει. Θα πρέπει όμως να θυμάται ένα πράγμα: Να ακούει τη γνώμη του κοινωνικού του περίγυρου μεν, αλλά να χρησιμοποιεί έπειτα και την κριτική του σκέψη, ορθά και με σύνεση. Έτσι, με την ελπίδα βέβαια, την υπομονή και την επιμονή, θα γίνει ένας άνθρωπος ο οποίος θα αρχίσει να μαθαίνει το ποιος είναι και το τι έχει να διεκδικήσει από αυτή τη ζωή. Και αυτό σημαίνει τελικά να είναι κανείς συναισθηματικά ανεξάρτητος!

Φρειδερίκος Χριστόπουλος
Ανδραβίδα, Ηλείας
Φοιτητής (Μ.Π.Δ) στο Πολυτεχνείο Κρήτης

Νομοσχέδιο «Άργος», η σημασία της στείρωσης και οι αντιδράσεις

Γεγονός αποτελεί στις μέρες μας η δημιουργία του νομοσχεδίου «Άργος», το οποίο τέθηκε σε διαβούλευση την πρώτη εβδομάδα του Μαϊου.

Πρόκειται για μία προσπάθεια της κυβέρνησης, με απώτερο σκοπό τον περιορισμό της ραγδαίας ανάπτυξης των αδέσποτων ζώων, προερχόμενης από τις εγκαταλείψεις καθώς και από τις αέναες γεννήσεις αυτών, μέσω της στείρωσης. Βασικός στόχος του νομοσχεδίου, είναι η ενίσχυση της υιοθεσίας και η υπεύθυνη ιδιοκτησία, από μεριάς μας, με σεβασμό πάντα στις 5 ελευθερίες των ζώων (ελευθερία από την πείνα και τη δίψα, ελευθερία από άσκοπη ταλαιπωρία και καταπόνηση, ελευθερία από πόνο, τραυματισμό και ασθένεια, ελευθερία από φόβο και αγωνία, ελευθερία έκφρασης μίας φυσιολογικής συμπεριφοράς, με κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης και κοινωνικοποίησης).

Εκτός τούτου, επιδιώκει την προώθηση της υποχρεωτικής στείρωσης των αδέσποτων ζώων καθώς θεωρείται (και είναι) πολύ σημαντικό και απαραίτητο για την ελάττωση του συγκεκριμένου προβλήματος.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, άλλωστε, η στείρωση είναι μία χειρουργική επέμβαση, η οποία καθιστά ένα ζώο ανίκανο προς αναπαραγωγή. Μέσω αυτής της διαδικασίας, επηρεάζεται σημαντικά ακόμα και ο χαρακτήρας αυτού. Συγκεκριμένα, μετά την ολοκλήρωση της στείρωσης, παρατηρείται ολική εξαφάνιση μερικών ανεπιθύμητων συμπεριφορών (συνεχής προσπάθεια να βγει από το σπίτι, χρησιμοποίηση ούρων με αντικειμενικό στόχο να «σημαδέψουν» της περιοχή τους, κ.ά ).

Εκτός αυτού, πολλοί άνθρωποι - ιδιοκτήτες αναφέρουν ότι τα ζώα γίνονται περισσότερο υπάκουα, καθώς επιτρέπουν την ευκολότερη πλέον διαχείριση τους (αγκαλιές, πλύσιμο κτλ ). Τέλος, η στείρωση αποτελεί βασικό παράγοντα στην προστασία των οργανισμών τους από διάφορες ασθένειες.

Συμβάλλει σημαντικά στην εκμηδένιση των πιθανοτήτων εμφάνισης του καρκίνου (καρκίνος στους όρχεις, για τα αρσενικά, καρκίνος του τραχήλου της μήτρας, για τα θηλυκά ) και όχι μόνο!

Από την άλλη όμως πλευρά, δεν θα ήταν δυνατόν να απουσιάζουν και οι σφοδρές αντιδράσεις, που υφίστανται από τους διάφορους κυνηγετικούς συλλόγους οι οποίοι, σύμφωνα με απαντήσεις που έδωσαν σε ερωτήματα που τους τέθηκαν, αποκαλούν το νομοσχέδιο ως <<νομοσχέδιο - έκτρωμα>> μιας και πιστεύουν ότι με την στείρωση θα διακοπεί η πορεία αναπαραγωγής των φυλών των ζώων. Συγκεκριμένα δηλώνουν ότι η διαδικασία αυτή δεν είναι στείρωση αλλά ακρωτηριασμός. Θεωρούν ότι είναι ένα μεγάλο <<λάθος>> καθώς ευελπιστούν την αλλαγή του νομοσχεδίου. Είναι γεγονός ότι σημειώθηκαν μέχρι και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας περί του συγκεκριμένου θέματος, διότι πιστεύεται ( από τους ίδιους ) ότι η κυβέρνηση αντλεί μίσος σε βάρος των ζώων και τη συνέχιση της καθαροαιμίας, κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν ισχύει.

Καταληκτικά, η δημιουργία του νομοσχεδίου «Άργος» επιδιώκει την προστασία των ζώων από τις διάφορες ασθένειες που υπάρχουν καθώς και τη μείωση των αδέσποτων που πλήττουν σε σημαντικό βαθμό την χώρα μας σήμερα. Για αυτό λοιπόν, μας καλεί όλους εμάς τους φιλόζωους, να σκεφτούμε σοβαρά το θέμα της στείρωσης, χωρίς να το βλέπουμε ως μια διαδικασία αποκοπής μέλους ενός σώματος, αλλά ως μία πράξη που θα συμβάλλει θετικά στη ζωή και τη συνέχεια των μικρών μας φίλων.

Φρειδερίκος Χριστόπουλος
Ανδραβίδα, Ηλείας
Φοιτητής (Μ.Π.Δ) στο Πολυτεχνείο Κρήτης

Κοινωνία: Αθλητισμός, Έφηβοι και Σχολείο

The Christopoulos' Blog                     15/7/2020

Αποτελεί ένα αναμφισβήτητο γεγονός ότι στις μέρες μας ολοένα και περισσότεροι έφηβοι αποστασιοποιούνται από τον αθλητισμό καθώς τα σχολεία, στα οποία ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τους, δεν αποτελούν κίνητρο στο να τους ωθήσουν σε αυτόν.

Συγκεκριμένα επικρατεί το ενδεχόμενο ότι αρκετοί έφηβοι μπορεί να μην διαθέτουν την δυνατότητα να ασχοληθούν με τον αθλητισμό λόγω διαφόρων οικονομικών προβλημάτων που ίσως να αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους. Αντίθετα μερικές οικογένειες εφήβων, οι οποίες λόγω του γεγονότος ότι θεωρούνται οικονομικά "ισχυρότερες", αποφασίζουν να εντάξουν τα παιδιά τους σε διάφορους συλλόγους αθλητισμού όπως ο στίβος, το γυμναστήριο κ.α. Όμως, αυτού του είδους οι οικογένειες είναι ποσοτικά ελάχιστες στο κράτος μας, με αποτέλεσμα ο αριθμός των νέων που αθλείται να είναι από ελάχιστος έως ανύπαρκτος.

Ένας επιπλέον παράγοντας που ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό στην αποχή των εφήβων από τον αθλητισμό είναι το σχολείο. Θλιβερό γεγονός αποτελεί στις μέρες μας η παρουσία αρκετών σχολικών μονάδων στη χώρα μας οι οποίες δεν διαθέτουν προαύλιο καθώς οι μαθητές κατά τη διάρκεια της φυσικής αγωγής, παρακολουθούν το μάθημα στις κλασσικές σχολικές αίθουσες. Έτσι οι συγκεκριμένοι νέοι, συμβιβάζονται σε μερικές και ατομικές μόνο ασκήσεις ( κάμψεις, κοιλιακούς κτλ) καθώς στερούνται ορισμένες ομαδικές αθλητικές δραστηριότητες όπως το μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ κλπ.

Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι ο αθλητισμός καθώς αποτελεί ένα από τα θετικά κριτήρια της κοινωνίας στις μέρες μας, μέσω των ομαδικών δραστηριοτήτων, ο έφηβος έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σωματικά και πνευματικά με τη συνεργασία και επαφή τού με τους συμμαθητές, διαμορφώνοντας έτσι θετικά τον τρόπο σκέψης τού. Για αυτόν και για ποικίλους ακόμα λόγους, ο αθλητισμός θα ήταν αναγκαίο να συμβάλει στη ζωή των νέων, κάνοντας την άφιξη του με την οικοδόμηση νέων πιο ευρύχωρων σχολικών αιθουσών με σκοπό την ορθή και βέλτιστη εκπαίδευση της φυσικής αγωγής.

Επαγωγικά λοιπόν σκεπτόμενοι, η οικογένεια καθώς και το σχολείο θα ήταν αναγκαίο να προωθήσει στους εφήβους, τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο που αποτελεί ο αθλητισμός στη ζωή και στην υγεία τους. Διότι με τον τρόπο αυτό, οι νέοι θα επιδιώξουν να αντιληφθούν όχι μόνο το μάθημα της φυσικής αγωγής αλλά και τα υπόλοιπα αθλήματα ως μέσο ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Έτσι, ο αθλητισμός θα μπορεί να εισβάλλει στη καθημερινότητα της νεολαίας προσφέροντας την βοήθεια όπου πλήθος νέων ακόμα αναζητάει!

Χριστόπουλος Φρειδερίκος
Ανδραβίδα, Ηλείας
Μαθητής της Γ' Τάξης του Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών

...Να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο!

The Christopoulos' Blog                       15/4/2020 

Με το ξεκίνημα του νέου έτους, σηματοδοτείται και η έναρξη μιας νέας δεκαετίας, με όλους μας ,λίγο ή πολύ, να είμαστε πιο αισιόδοξοι ελπίζοντας πως αυτή τη φορά δε θα χάσουμε τους ρυθμούς μας, θα αδράξουμε τις ευκαιρίες που ξετυλίγονται μπροστά μας και θα τις αξιοποιήσουμε έτσι ώστε να φέρουμε τον κόσμο στα μέτρα μας, πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του. Φαίνεται να αγωνιούμε για τις όποιες εξελίξεις, θετικές ή αρνητικές, εμφανιστούν στο δρόμο μας, δείχνοντας έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουμε.

Με την πάροδο του χρόνου, έχει αποδειχθεί πως η πλειοψηφία των μελών της κοινωνίας μας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την πορεία της, φτάνει να νιώθουν οι ίδιοι πως ανταπεξέρχονται των συνθηκών, όσο άσχημες κι αν είναι, δίχως να δρουν και να αντιδρούν. Είναι σύνηθες φαινόμενο πλέον, τα σφοδρά πυρά και οι ύβρεις που εξαπολύονται κατά καιρούς από συνανθρώπους μας προς τους έχοντες τα σκήπτρα της πολιτικής, θεωρώντας πώς μόνο αυτοί φέρουν ευθύνη για τα δείνα της χώρας και την αποδιοργάνωση του κράτους. Η θέση αυτή κρατείται ως σήμερα, ενώ όλοι μας είμαστε επιφυλακτικοί έως καχύποπτοι πολλές φορές στο άκουσμα ελπιδοφόρων υποσχέσεων και δύσπιστοι στο άκουσμα καλών ειδήσεων. Υπό μία έννοια η στάση αυτή μας προφυλάσσει και μας κρατά σε ασφαλή απόσταση από την αφέλεια, την πλάνη και την ουτοπία. Άλλωστε, η περασμένη δεκαετία, μας αποχαιρετά αφήνοντας πίσω, εμφανή σημάδια θλίψης, οργής και απογοήτευση. Ωστόσο, οι δυσάρεστες μνήμες δε λείπουν. Αντιθέτως, μένουν ανεξίτηλες στο πέρασμα του χρόνου. Από την άλλη όμως, οι αρνητικές σκέψεις συχνά μας καθιστούν ανίκανους να σκεφτούμε καθαρά, να αναπτύξουμε την κριτική σκέψη και να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με άλλους συμπολίτες μας, πράττοντας μαζικά, για το κοινό καλό.

Ουκ ολίγες φορές, τρέφουμε την ψευδαίσθηση ότι για όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες που βιώνουμε, ευθύνεται πάντα κάποιος άλλος και ποτέ εμείς, λες κι εμείς δεν είμαστε κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Η πικρή, για κάποιους, αλήθεια όμως, είναι πως εμείς οι ίδιοι συντελούμε και αποτελούμε αυτόν τον κόσμο. Εμείς χτίσαμε όλα όσα βλέπουμε σήμερα και συνεχίζουμε να χτίζουμε να δημιουργούμε. Εμείς καθορίζουμε τη μοίρα μας, τις συνθήκες ζωής, τους ρυθμούς με τους οποίους κινείται η παγκόσμια αγορά και η τεχνολογία, μένοντας πάντα προσαρμοσμένοι στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της κοινωνίας, σε εκείνες που εμείς ορίσαμε. Συνεπώς, το να καταδικάζουμε την κατάσταση που ζούμε σήμερα και τον κόσμο που ζούμε, είναι απλά ειρωνεία. Είναι σαν να απαρνιόμαστε την ίδια μας τη φύση, σαν άνθρωποι και σαν δημιουργοί. Γνωρίζοντας λοιπόν, και υπενθυμίζοντας στον εαυτό μας ποιοι είμαστε και ποια είναι η θέση μας στη δημόσια σφαίρα, ορθό θα ήταν να πράτταμε αναλόγως αντιδρώντας ενεργά και θέτοντας προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν κατά καιρούς σε διάφορους τομείς όπως, τα οικονομικά , τις υποδομές και το περιβάλλον αν θέλουμε αυτή τη δεκαετία να πρωτοπορήσουμε.

Συνοψίζοντας, η δεκαετία που μόλις έφυγε, ήταν αδιαμφισβήτητα από τις πιο συγκλονιστικές, ταράζοντας τα δεδομένα που ξέραμε για τον σύγχρονο κόσμο. Μας έδωσε όμως και ένα μεγάλο μάθημα. Πως η ζωή δεν είναι πάντα ρόδινη και ο δρόμος για την επιτυχία απαιτεί τεράστιες θυσίες από μέρους μας. Μάθαμε επίσης, να είμαστε πιο αλληλέγγυοι και να προσφέρουμε σε όλους εκείνους που είχαν και έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς. Κι αυτό γιατί μαζί τελικά, ενωμένοι, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Γι' αυτό το λόγο, μία ευχή που θα έπρεπε να κάνουμε όλοι για το νέο έτος και δεκαετία που ξεκινάει, δεν είναι μόνο να αλλάξει η χρονιά, αλλά με την αλλαγή της νέας χρονιάς να αλλάξει και κάτι άλλο, προς το καλύτερο. Γιατί το αξίζουμε. Χρόνια πολλά.

Λάμπης Χριστόπουλος
Ανδραβίδα Ηλείας
Φοιτητής Πολυτεχνείο Κρήτης Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος

 Η Αποστασιοποίηση των νέων από την Πολιτική 

The Christopoulos' Blog                      15/4/2020 

Αποτελεί πλέον γεγονός, ότι οι νέες και οι νέοι, έχουν αποστασιοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική ζωή του τόπου μας, αδιαφορώντας για όλα όσα διαδραματίζονται στην κοινωνία μας. Σε αρκετές περιπτώσεις είναι οφθαλμοφανές, ότι οι νέοι δεν έχουν απλά απομακρυνθεί από την πολιτική, αλλά δηλώνουν πλήρη άγνοια επί παντός επιστητού, τουλάχιστον για θέματα που αφορούν τα προβλήματα της συγχρόνου κοινωνίας. Η κοινωνικοπολιτική απάθεια, η αδιαφορία για τα κοινά και οι διαστρεβλωμένες απόψεις που σχηματίζονται κατά καιρούς, για τον τρόπο λειτουργίας της πολιτικής, είναι έννοιες που μαστίζουν την κοινωνία και τα μέλη της, πέραν των νέων, και που πολλές φορές έχουν σαν αποτέλεσμα ακόμα και την εμφάνιση πολιτικών τακτικών και παρατάξεων που δεν αρμόζουν σε δημοκρατικό καθεστώς, πάντα όμως, με τη συναίνεση του ασυνειδήτου πολίτη.

Παλαιότερα, η ενεργός πολιτική δράση και οι ιδεολογικοί αγώνες αποτελούσαν αρετή για μια κοινωνία, σε σημείο όπου θεωρούνταν ακόμα και ιεροί. Οι αγώνες αυτοί, εκπροσωπούσαν τις ιδεολογικές πεποιθήσεις των πολιτών, δίνοντας ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των πολιτών και των πιστών. Για να μπορούν οι μεταγενέστερες γενιές να έχουν μια πιο άνετη ζωή, χωρίς δυσκολίες και προβλήματα. Μέσω αυτών των κινήσεων, πίστευαν οι παλιοί πως έδιναν μαθήματα ζωής στους νέους, για το πώς να διεκδικούν τα δικαιώματά τους ειρηνικά, να έχουν αρχές και αξίες καθώς και πλήρη γνώση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων τους μέσα στην κοινωνία. Αντί γι` αυτό, οι νέοι έχουν εγκαταλείψει τα όπλα, ενώ ορισμένες φορές, δεν ψάχνουν καν να βρουν σανίδα σωτηρίας κι ελπίδας για αυτόν τον "άτιμο κόσμο που έτυχε να γεννηθούν", βάσει των λεγομένων τους. Σήμερα η πολιτική βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Θεωρείται ως βασικός υπαίτιος για την παρακμή της εποχής. Αξίζει να σημειωθεί όμως, πως οι πολιτικοί, εκτός από εκπρόσωποι της κοινωνίας, αποτελούν και μέλη αυτής. Η λειτουργία της πολιτικής καθορίζεται από αυτούς και διαμορφώνεται με βάση τις ανάγκες της εκάστοτε εποχής καθώς και με τη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας.

Παρ`όλη την αδιαφορία που επικρατεί από τους νέους για την πολιτική, οφείλουμε να ομολογήσουμε, πως ως ένα βαθμό υπάρχει προβληματισμός για θέματα όπως η ανεργία και τις ολοένα αυξανόμενες εισροές μεταναστών προσφύγων στα νησιά και την ηπειρωτική Ελλάδα. Δείχνουν αρέσκεια ή και ζήλο κυρίως για θέματα που αφορούν άμεσα το μέλλον τους και τις επικείμενες αλλαγές στην καθημερινότητά τους και τον τρόπο ζωής τους, αδυνατώντας όμως να εκφέρουν αντικειμενική άποψη ιδεολογικού χαρακτήρα, με θέμα τη σύγχρονη πολιτική. Κυριαρχεί η άποψη, ότι οι νέοι γυρνούν την πλάτη στην ενεργό πολιτική δράση, επειδή θεωρούν τον εαυτό τους ασυμβίβαστο, ιδεολογικό επαναστάτη μιας κοινωνίας που "παρακμάζει ολοένα και πιο γρήγορα", αρνούμενοι να υιοθετήσουν πρότυπα δράσης και πολιτικοποίησης. Άλλωστε, οι περισσότεροι από αυτούς δηλώνουν ευθυνόφοβοι, κυριευόμενοι από το φόβο μη τυχόν και δεν καταφέρουν να εκπληρώσουν τους στόχους τους, απογοητεύοντας τον απλό κόσμο. Αξίζει να γραφεί επίσης, πως οι νέοι στρέφουν το ενδιαφέρον τους προς άλλα ενδιαφέροντα όπως την ψυχαγωγία, τον αθλητισμό και την τέχνη, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να περάσουν, κατ`αυτούς, πιο δημιουργικά τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που έτσι κι αλλιώς διαθέτουν.

Από αντικειμενικής απόψεως βέβαια, η έλλειψη πολιτικής αγωγής, κυρίως στο αναλφάβητο μέρος του πληθυσμού, και κατ`ακολουθία η άγνοια, κρατά μακριά τον κόσμο από τις πολιτικές διεργασίες. Ευθύνη γι` αυτό, φέρει τι σχολείο και ιδιαίτερα η οικογένεια, μιας και μέσω αυτών των φορέων και παραγόντων καλλιεργείται ο κάθε άνθρωπος. Παράλληλα, η πτώση πολιτικού ήθους και οι ανάρμοστες συμπεριφορές που συχνά πυκνά επιδεικνύονται από στελέχη κομματικών παρατάξεων και εκπροσώπων του λαού, αυτόματα υψώνουν τείχη ανάμεσα στην πολιτική και τον απλό κόσμο, κυρίως τη νεολαία. Ωστόσο, η πικρή για όλους μας, εμπειρία από το παρελθόν, τα πέτρινα χρόνια της κρίσης, απογοητεύει ακράδαντα την πλειοψηφία των πολιτών αποτρέποντάς τους από το να ασχοληθούν έστω και λίγο με το χώρο των κοινών και της πολιτικής.

Συνοπτικά, βάσει των παραπάνω συμπεραίνει κάποιος εύκολα, πως για την αποστασιοποίηση των νέων από την πολιτική σήμερα, δεν ευθύνεται μόνο το σχολείο, η οικογένεια και ο κοινωνικός περίγυρος, αλλά και η ίδια η πολιτεία και το κράτος. Κρίνοντας από τον τρόπο που διαχειρίζονται τα προβλήματα του τόπου καθώς και καταστάσεις που καθορίζουν τη συνέχεια και ομαλή ροή της καθημερινότητάς μας, πράττοντας συχνά αυτόνομα, χωρίς τη συλλογική και ομόφωνη γνώμη του κοινού, αφήνεται να εννοηθεί από πολλούς, ότι η πολιτική ανήκει στους ήδη πολιτικοποιημένους και στους πλούσιους, δημιουργώντας μέσω της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ και των αγανακτισμένων πολιτών, έμμεσα την διαστρεβλωμένη άποψη, πως όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, άδικοι και συμφεροντολόγοι.

Λάμπης Χριστόπουλος
Ανδραβίδα Ηλείας, Φοιτητής
Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος Πολυτεχνείο

Κοινωνία: Νέοι και Πολιτική

The Christopoulos' Blog                  10/4/2020

Μύθο αποτελεί η απολιτικοποίηση και η πολιτική απάθεια της νέας γενιάς καθώς υπονομεύεται από την ίδια την πραγματικότητα και τις τρέχουσες εξελίξεις.Σήμερα η νεολαία δεν διστάζει να εκφράσει την πολιτική της άποψη και να παρέμβει σε καθημερινά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα διεκδικώντας τα δικαιώματά της.

Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να δημιουργούνται με πρωτοβουλίες των νέων, μικρές και μεγάλες οργανωμένες ομάδες.Οι ομάδες αυτές προσπαθούν να συμμετάσχουν δημιουργικά στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι και οι νέοι δεν διστάζουν να αρθρώνουν έναν εναλλακτικό, δημιουργικό αλλά και καταγγελτικό λόγο και να διεκδικούν μεγαλύτερη και ισότιμη παρουσία στην πολιτική.Οπότε δεν είναι λίγοι οι νέοι πια που αναζητούν την ανάπτυξη οργανωμένων δράσεων και το δικαίωμα έκφρασης της πολιτικής τους άποψης.Για το λόγο αυτό δεν μένουν στο περιθώριο των εξελίξεων αλλά γίνονται ζωντανό κομμάτι τις κοινωνίας που αναλαμβάνει ευθύνες και διαμαρτύρεται.

Έτσι οι νέοι έχουν την δυνατότητα να δράσουν με πολλούς τρόπους όπως:μέσω της συμμετοχής τους στα κοινά, μπορεί να καταπολεμηθεί κατά γενική ομολογία η νοσηρή πλευρά του πολιτικού και διεφθαρμένου κατά πολλούς συστήματος και φυσικά μέσω της υγιούς πολιτικής σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει στο τόπο του και να συμβάλει και αυτός στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Από την άλλη πλευρά, όμως η πολιτική τι μπορεί να κάνει για να κερδίσει τη νεολαία; Η πολιτική για να κερδίσει τη νέα γενιά πρέπει να οικοδομήσει μια νέα σχέση μαζί της. Αυτό σημαίνει, ενίσχυση των θεσμών συμμετοχής και παρέμβασης των νέων. Σημαίνει δηλαδή ότι η νέα γενιά πρέπει να βρεθεί στο προσκήνιο με άποψη και απαίτηση.

Συνεπώς, θα ήταν απαραίτητο πλέον να συμφιλιωθεί η νέα γενιά με την πολιτική και να απαλειφθεί η καθημερινή αντίληψη τόσο των νέων όσο και των μεγάλων, ότι "όλοι τους ίδιοι είναι". Διότι, η αποθάρρυνση της νέας γενιάς για συμμετοχή στα κοινά είναι ευθύνη τρίτων, αλλά εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να μεριμνήσουμε για την επανασύνδεση της νεολαίας με τους πολιτικούς θεσμούς και τις υγιείς δημοκρατικές παραδόσεις. Έτσι μονάχα θα συντελεστεί η πολυπόθητη εθνική ανάταση στο μεταίχμιο της νέας δεκαετίας.

Χριστόπουλος Παναγιώτης
Ανδραβίδα, Ηλείας
Μαθητής Β' Τάξης Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών

Παιδεία: Προβλήματα με το Εκπαιδευτικό Σύστημα

The Christopoulos' Blog                 11/4/2020

Είναι γεγονός λοιπόν η άφιξη των μαθητών/τριών στα σχολεία τους και η αφετηρία μιας καινούργιας σχολικής χρονιάς,όμως τα πράγματα θα είναι ευνοϊκά για τους μαθητές ή οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις του Εκπαιδευτικού Συστήματος θα συμβάλουν αρνητικά στις ζωές των μαθητών;

Αρχικά όλοι οι Έλληνες/νίδες πολίτες αναρωτιόμαστε γιατί το Εκπαιδευτικό Σύστημα της χώρας μας είναι σαθρό και ποια είναι τα προβλήματά του;Τα προβλήματα δυστυχώς ποικίλουν.Ένα από τα βασικότερα προβλήματα είναι οι μεταρρυθμίσεις στον τρόπο διαδικασίας των Πανελλαδικών Εξετάσεων δημιουργώντας ερωτηματικά στους μαθητές/τριες για το πως θα δώσουν και ποια θα είναι η ύλη των Πανελληνίων.Ένα επιπρόσθετο πρόβλημα είναι ότι τα ελληνικά σχολεία έχουν ως στόχο τη δημιουργία εργαζόμενων ως επί το πλείστον καθώς ο ύψιστος στόχος είναι η τελεσφόρηση στις πανελλήνιες ώστε κάθε μαθητής να σπουδάσει αυτό που "θέλει" και στη συνέχεια να βγει στην αγορά εργασίας.Σε αντίθεση με άλλες χώρες όπως η Σουηδία όπου το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας έχει ως στόχο την παροχή γνώσεων και δεξιοτήτων στους μαθητές,για να δημιουργηθούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες,ικανά,ευτυχισμένα και υπεύθυνα άτομα στην κοινωνία πράγμα το οποίο θα έπρεπε να εφαρμοζόταν και στην Ελλάδα.

Το Εκπαιδευτικό Σύστημα της Ελλάδας πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί πως βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και πως οι καθηγητές πρέπει να δρουν ως μέντορες και φωτιστές γιατί η προετοιμασία των μαθητών τον αιώνα που ζούμε δεν είναι μόνο η εξοικείωσή τους με την τεχνολογία ή οι δεξιότητες που πρέπει να κατέχουν αλλά θα πρέπει να επικεντρώνονται στην δημιουργικότητα,στη λύση προβλημάτων,στη συμμετοχή τους στα κοινά καθώς και στην ελεύθερη βούληση που δεν είναι εφικτή στις μέρες μας.

Το Εκπαιδευτικό Σύστημα της Ελλάδας λόγω της διοίκησής του από σημαντικά λάθος άτομα και λόγω της έλλειψης ιδανικών στόχων,τοποθετείται στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό είναι λυπηρό για τους μαθητές και τους ενήλικους καθώς η βάση της χώρας μας,η εκπαίδευση,είναι αποσαθρωμένη.

Πιστεύω ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει το Υπουργείο Παιδείας για να εκσυγχρωνιστεί και να προσεγγίσει τους μαθητές/τριες είναι να τους ξεχωρίσει ως προσωπικότητες και να τους θεωρήσει άτομα που πρέπει να καλλιεργηθούν έχωντας σαν αποτέλεσμα την αυριανή τους προσφορά στην κοινωνία.Για την εξάλειψη των προαναφερόμενων προβλημάτων όμως,χρειαζόμαστε σωστά άτομα για την συντόνηση του συστήματος,να γίνετε εφικτή και να ακούγεται η άποψη των Ελλήνων/νίδων πολιτών και φυσικά η λογική σκέψη γιατί μέσω της λογικής ο άνθρωπος εξελίσσεται και μαθαίνει μέσα από τα λάθη του.Αρκετά λάθη κάναμε λοιπόν σαν κράτος τόσα χρόνια στον τομέα της Παιδείας και πιστεύω πως ήρθε η ώρα να επανορθώσουμε!

Χριστόπουλος Παναγιώτης
Ανδραβίδα,Ηλείας
Μαθητής Β'Τάξης Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών