Καιρός

Η καθημερινή πρόγνωση του καιρού με βάση τον ιστότοπο Meteo.gr! Πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο για αναλυτικότερα:

Άρθρα και Έρευνες

*Τα Νέα Άρθρα του Blog μας:

Σύντομη Ιστορική Αναδρομή:

Η Ελλάδα τότε…και τώρα;

(Κεφάλαιο Αναθεώρηση)

The Christopoulos' Blog                    3/2/24 

Άραγε να είναι η άρνηση του λαού στο να πιστέψει στην χώρα του; Άραγε να στέρεψαν οι προοδευτικές ιδέες για λύσεις στην επίλυση ζητημάτων; Ίσως η Ευρωπαϊκή Ένωση να μας θεωρεί το ατίθασο παραπαίδι της; Άραγε να είναι ο φόβος για την «κόκκινη κάρτα» σε λάθος βηματισμό, από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο; Ή ίσως, «η σωτηρία μας» να είναι απλά, η εξυπηρέτηση πολιτικών συμφερόντων στις πλάτες του έλληνα πολίτη και στο μέλλον της χώρας μας;

Πράγματι, τα ερωτήματα αυτά είναι κάποιες από τις ανησυχίες μας σήμερα. Ψηφίσαμε το «σωστό» ή «καταδικάσαμε» το μέλλον το δικό μας αλλά και των παιδιών μας για άλλη μια τετραετία; Σαφής απαντήσεις δεν υπάρχουν σε κανένα από αυτά τα ερωτήματα, ωστόσο το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανατρέξουμε στην ιστορία. Εκεί, θα βρούμε αυτό που ψάχνουμε. Για να μην περιαυτολογούμε όμως, ας πιάσουμε το κουβάρι από την αρχή της κλωστής.

Θα σας μεταφέρω λίγα χρόνια πίσω εκεί που ξετυλιγόταν η αρχή της καθόδου αλλά ακόμη κανένας μας δεν το είχε συνειδητοποιήσει. Ξεκινάμε από την δεκαετία του 90' όπου η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη στο τέλος της θητείας της παρέδωσε μια Ελλάδα με δημόσιο χρέος στο 110% του ΑΕΠ. Από το 1995 να ειπωθεί, ότι ετέθη στην κορυφή της εθνικής στρατηγικής η συμμετοχή της χώρας μας στην Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση με αποτέλεσμα να διαχειριστεί ο υψηλός πληθωρισμός που αποτελούσε την ελληνική οικονομία από την δεκαετία του 70' και έπειτα. Από την χρονιά εκείνη όμως και έπειτα, αναγνωριστήκαν αλόγιστες συνέπειες στον τρόπο αντιμετώπισης του υψηλού πληθωρισμού, οι οποίες ξεκίνησαν δειλά-δειλά να ξεπροβάλλουν τότε αλλά σε βάθος χρόνου η οικονομική κατάσταση της χώρας επηρεάστηκε σε ιδιαίτερο υψηλό βαθμό. Η Κεντρική Τράπεζα υπό της εντολές της κυβέρνησης, καθώς τότε δεν ήταν ανεξάρτητη, αποφάσισε να ακολουθήσει την απόλυτη πολιτική της «σκληρής δραχμής», όπου παρά το γεγονός ότι τα επίπεδα ανεργίας δεν αυξήθηκαν και οι εμπορικές τράπεζες μπορούσαν πια να δανείζονται φθηνά και δίχως όριο, πράγμα που έδωσε ελπίδα σε πολλούς τότε για μια Ελλάδα, «Βασιλιά» της οικονομίας της, ο κλοιός άρχισε να στενεύει με το πέρασμα των χρόνων καθώς κατά την περίοδο από το 2000 έως και το 2004 οι αλλαγές στην εγχώρια κατάσταση του κράτους ήταν αρκετές. Οι δανεισμοί αυτοί των εμπορικών τραπεζών, οδήγησαν σε χαμηλά επιτόκια με αποτέλεσμα, να παρατηρείται σημαντική αύξηση της εγχώριας ζήτησης και στις εισαγωγές. Η «σαπουνόφουσκα» όμως αυτή για τα επόμενα χρόνια θεωρήθηκε από πολλούς το κλειδί για την οικονομική ευημερία, όμως η βασική στήριξη του συγκεκριμένου πλάνου ήταν οι οικονομικοί δανεισμοί και συγκεκριμένα από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και ερχόμαστε πια, στο 2007, λίγο πριν από την μεγάλη κρίση και συνειδητοποιούμε ότι η ανεξέλεγκτη διόγκωση της εγχώριας ζήτησης και οι αμέτρητοι δανεισμοί δεν μπορούσαν να διαχειριστούν ορθολογικά. Και κάπου εκεί, το πρότυπο αυτό της οικονομικής δραστηριότητας στο οποίο στηρίχθηκε η χώρα μας από το 2000, βραχυπρόθεσμα είχε τα θεμιτά αποτελέσματα αλλά μακροπρόθεσμα δεν μπορούσε να διατηρηθεί. Το 2008, όπου ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία δεν ευθύνεται αυτή για την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας το 2009, αλλά η έλλειψη της ανταγωνιστικότητας και της σαθρής δομής της εγχώριας οικονομίας, το κράτος καταπονήθηκε αρκετά και σε μικρά χρονικά διαστήματα (ημερών), ο έλληνας πολίτης βρέθηκε στον αέρα με αβέβαιο μέλλον.

Υπολογίζεται ότι από τις χρονιές 2009 έως και 2011 η μετανάστευση χτύπησε τον κόκκινο δείκτη καθώς 700.000 έλληνες πολίτες κοντά, αναζήτησαν την «τύχη» στο εξωτερικό.

Το 2010, με τις αποκαλύψεις τότε για το δημοσιονομικό έλλειμμα του κράτους, η κυβέρνηση αδυνατούσε να δανειστεί με επιτόκια από τις αγορές ώστε να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα αυτό, αλλά και να αναχρηματοδοτήσει το χρέος. Εκείνη τη στιγμή, η κυβέρνηση, με βάση τις εξωτερικές πιέσεις και αποτελέσματα της κρίσης στην χώρα, έπρεπε να λάβει δραστικά μέτρα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Έτσι λοιπόν, στις 3 Μαΐου, η Ελλάδα έστειλε αίτηση ζητώντας 80 δισεκατομμύρια ευρώ από τις υπόλοιπες 15 χώρες με νόμισμα το ευρώ και 30 δισεκατομμύρια από το Δ,Ν,Τ. Στην αίτηση αυτή αναγράφονταν και τα τρία μνημόνια, α) «Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής», β) «Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης» και γ) το λεγόμενο ΣΠΟΠ το «Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής». Στις 8 Μαΐου εγκρίθηκε το μνημόνιο και εκεί είχαμε και το σχηματισμό της «ΤΡΟΙΚΑ» η οποία ήταν επόπτης του μνημονίου.

Στην συνέχεια των επόμενων δύο χρόνων, η Ελλάδα αντιμετώπισε ίσως μία από τις χειρότερες κοινοβουλευτικές περιόδους. Το 2012 ήρθε το δεύτερο μνημόνιο που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων τόσο από τα κόμματα της Βουλής όσο και από τον λαό. Χαρακτηριστικά η 12η του Φλεβάρη χαρακτηρίστηκε ως η ημέρα εξέγερσης κατά του «διαβολικού» μνημονίου κι αυτό για τα μέτρα που το συνόδευε. Η μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22%, η κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας στο δημόσιο, με χρονικό διάγραμμα έως το 2015, οι πρώτες περικοπές σε συντάξεις, επιδόματα και διάφορων δαπανών, η κατάργηση του ΟΕΚΕ και πολλών ακόμα μέτρων, ξεσήκωσαν τον ελληνικό λαό στο να διαδηλώσει στους δρόμους υποστηρίζοντας τα δικαιώματά τους, την οικονομική τους θέση, την βιωσιμότητά τους στην χώρα.

Μετά από τρία χρόνια πάλης για σταθεροποίηση της εγχώριας οικονομικής κατάστασης, της πολιτικής αλλά και της τήρησης των μέτρων που μας είχε υποβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τα μνημόνια, το 2015, λόγω του ότι δεν πληρώθηκαν ποτέ οι πακεταρισμένες δόσεις του δανείου προς το Δ.Ν.Τ. , η Ελλάδα θεωρούνταν πια χρεωκοπημένη χώρα. Αναζητώντας μία λύση, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις 6 Ιουλίου, με ενημέρωση της Ευρώπης ότι το δημοψήφισμα πραγματοποιείται ξεκάθαρα για το αν τελικά η Ελλάδα θα παραμείνει ή όχι στην Ευρωζώνη. Το δημοψήφισμα καταψηφίστηκε από το 61,31%, ωστόσο η κυβέρνηση συνέχισε να επικοινωνεί με τους δανειστές πασχίζοντας να εντοπίσουν έναν συμβιβασμό.

Έτσι λοιπόν, στις 13 Ιουλίου, υπογράφεται και το τρίτο μνημόνιο. Οι εσωκομματικές αντιδράσεις του κυβερνώντος κόμματος, προκάλεσαν την παραίτηση πολλών υπουργών και βουλευτών με αποτέλεσμα, ο πρωθυπουργός να προχωρήσει σε κυβερνητικό ανασχηματισμό. Στις 21 Αυγούστου ψηφίζεται το μνημόνιο από 222 βουλευτές και ξεκινούν τα διαδικαστικά.

Το 2018, με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τα χρόνια αυτά, να μετατρέπει την Ελλάδα σε κράτος «φτωχών», υποβαθμίζοντας την «μεσαία τάξη» των ελλήνων πολιτών, συνεχίζοντας σημαντικά τις περικοπές σε συντάξεις και πολλά ακόμη που δεν θύμιζαν με τίποτα, σε ένα ανανεωμένο ή εκσυγχρονισμένο κράτος, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, λίγο πριν τη δύση της κυβέρνησής του, ανακοίνωσε την έξοδο της χώρας από τα προγράμματα στήριξης, τα Μνημόνια εν συντομία.

Τέλος, τα πιο πρόσφατα γεγονότα από το 2019 έως και το 2024 έχουν σημαδέψει τόσο την οικονομία του κράτους όσο και την πολιτική του. Από το 2019 η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ρύθμισε τις 120 δόσεις προς οφειλέτες σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, ενισχύθηκε ο ΟΤΑ με ποσό 180 εκατομμυρίων ευρώ και προκήρυξε 1.500 νέες θέσεις εργασίας στην Ελληνική Αστυνομία.

Παράκαμψη στην Παιδεία θα κάνουμε όμως κάπου εδώ, με την μεταρρύθμιση του πανεπιστημιακού ασύλου, δίνοντας τη δυνατότητα παρέμβασης των αστυνομικών αρχών στους ακαδημαϊκούς χώρους σε περίπτωση αξιόποινων πράξεων, χωρίς να συναινεί οι πρυτανεία και οι εκπρόσωποι των φοιτητών. Το νομοσχέδιο αυτό έφερε αντιδράσεις από τους φοιτητές όπου για μέρες διαδήλωναν μπροστά από το Υπουργείο Παιδείας ζητώντας να παραμείνει «ανέγγιχτο» το άσυλο. Έτσι από εκείνη τη χρονιά και έπειτα δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει ή έχουμε ζήσει ακόμα περιπτώσεις ξυλοδαρμού φοιτητών από τις αστυνομικές αρχές, με την πιο πρόσφατη αυτή της Νομικής Κομοτηνής στις 5 Φεβρουαρίου του 2024.

Το 2020, 2021, 2022, η πανδημία του Covid-19 έφτασε στην χώρα μας. Η Ελλάδα «θυμήθηκε» την οικονομική κρίση του 2008 και ο «αόρατος» πόλεμος της πανδημίας άφησε πίσω του 5.548.487 κρούσματα και πάνω από 34.000 νεκρούς.

Τις χρονιές εκείνες, η κυβέρνηση ψήφισε πάρα πολλά νομοσχέδια για την αντιμετώπιση του ιού, προσπαθώντας να πληγεί όσο το δυνατόν λιγότερο. Το μεγάλο πρόβλημα που διαπιστώθηκε όμως τότε ήταν ότι οι κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων δεν είχαν ενισχύσει καθόλου το Ε.Σ.Υ. με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν κατάλληλες υποδομές και εγκαταστάσεις για την αντιμετώπιση των ασθενών με Covid-19 (ΜΕΘ) και μάλιστα τις περισσότερες φορές τα νοσοκομεία δεν μπορούσαν να δέχονται από ένα σημείο κι έπειτα τους ασθενείς, λόγω ανύπαρκτου χώρου και νοσηλευτικού/ιατρικού προσωπικού.

Η οικονομική κατάσταση της χώρας επηρεάστηκε σε σημαντικό βαθμό, καθώς ο εξοπλισμός για μάσκες και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, όπως είχε η κυβέρνηση εντολή από την Ε.Ε, κόστισαν πολλά εκατομμύρια με αποτέλεσμα να βρίσκεται η εγχώρια οικονομία σε στενότητα, επιβαρύνοντας τον λαό, με αύξηση φόρων + Φ.Π.Α., περικοπές στις συντάξεις κ.α.

Βέβαια κατά την περίοδο της καραντίνας, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, τοποθετώντας της Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα Πανεπιστήμια (ΕΒΕ), ο περιορισμός στον αριθμό σχολών που θα επιλέξει ο κάθε μαθητής στο μηχανογραφικό του για την εισαγωγή του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μέσω των Πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά και το περιβόητο ν+2 όπου όπως αναφέρει το ίδιο το νομοσχέδιο τοποθετεί όριο σπουδών που αν ξεπεραστεί ο εκάστοτε φοιτητής διαγράφεται από την σχολή του. Το νομοσχέδιο αυτό ψηφίστηκε σε μικρό χρονικό διάστημα, στρέφοντας απέναντι της κυβέρνησης, την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και όλο τον ελληνικό λαό.

Και στο σήμερα, όπου η χώρα προσπαθεί οικονομικά και κοινωνικά να ορθοποδήσει, η χώρα της ιστορίας, της δημοκρατίας, της πολιτικής, αυτή την χρονική στιγμή, στο 2024 λοιπόν, να διαθέτει ένα από τα πιο μη-αποτελεσματικά Εκπαιδευτικά Συστήματα, με χιλιάδες νομοσχέδια που πλήττουν την Παιδεία καθημερινά. Συγκεκριμένα στα πιο πρόσφατα δεδομένα από έρευνες που διεξήχθησαν, η χώρα μας βρίσκεται τελευταία στην λίστα με τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στην Ευρώπη.

Τελευταίο «χτύπημα» της κυβέρνησης στην παιδεία είναι η μεταρρύθμιση του Άρθρου 16.

Θα αποτελέσει την χαριστική βολή στην δημόσια και δωρεάν παιδεία;

Θα είναι η αφορμή για την αναβάθμιση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας;

Θα αλλάξει ριζικά την εκπαίδευση;

Τα γεγονότα θα μας διαφωτίσουν. Θα μάθουμε από τους αγώνες των φοιτητών και τον χρόνο.

Όσον αφορά την πολιτική, την οικονομία, την σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και την εικόνα μας σε παγκόσμια κλίμακα, πιστεύω σε αυτό που αναφέρω και στην αρχή. Η λύση είναι η κατανόηση των γεγονότων από την πολιτική ιστορία του κράτους μας και η αναθεώρηση αυτών και των επιλογών μας. Μόνο έτσι θα καταλάβουμε.

«Όλα πάντα στο φως!»

Παναγιώτης Χριστόπουλος

Φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων

Όνειρο: Από την σκέψη...στην πράξη!! 

The Christopoulos' Blog                   14/2/24

Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από αυτό της επίτευξης ενός στόχου ή και της πραγμάτωσης ενός ονείρου. Είναι γεγονός, ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, αρκεί να πιστέψει στον εαυτό του και τις ικανότητες του, για κάτι καλύτερο και πιο όμορφο! Η δημιουργία ενός ονείρου, είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και με τα κατάλληλα βήματα που θα τεθούν από το άτομο αυτό, μπορεί το όνειρο αυτό να γίνει πραγματικότητα, καθώς και να έχει κάθε είδους εξέλιξη.

Κανένα όνειρο ή στόχος δεν επιτυγχάνεται χωρίς δράση, για αυτό ένα άτομο χρειάζεται να χρησιμοποιήσει με σοβαρότητα και ευφυΐα 3 βασικά "στοιχεία", θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς, που θα είχαν τη δυνατότητα να οδηγήσουν στην επιτυχία της πραγματοποίησης του ονείρου!

Ως αφετηρία λοιπόν, και βασικό θεμέλιο, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο, πέρα από το Όραμα. Έχοντας κάποιος τη θέληση και τον ενθουσιασμό να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα, να τολμά και να ρισκάρει καινούργια πράγματα που δεν γνωρίζει και κυρίως να ακούει και να ακολουθεί την εσωτερική του φωνή, τότε αρχίζει το άτομο να παρατηρεί μεγάλη διαφορά στο πώς αντιλαμβάνεται τις διάφορες καταστάσεις γύρω του. Και αυτό γιατί, αλλάζει ο τρόπος σκέψης του. Ποτέ δεν είναι αργά να πετύχει κάποιος τα όνειρα του, μιας και πάντα διαθέτει τις δυνατότητες να το κάνει, αρκεί να σταματήσει τις δικαιολογίες και, φυσικά, να πιστέψει στον εαυτό του!

Είναι απαραίτητο κάποιος να διαθέτει Πίστη σε αυτόν, το οποίο είναι και το δεύτερο βασικό, γιατί δίχως αυτή, καθίσταται δύσκολη οποιαδήποτε επίτευξη. Όταν ένα άτομο, ξεκινά την κάθε του ημέρα πιστεύοντας με πάθος στα όνειρα του, τότε μπορεί να πραγματοποιήσει φανταστικά πράγματα, διότι γνωρίζει τις δυνατότητες του, καθώς, έχει την εσωτερική θέληση για κάτι ανώτερο και καλύτερο για αυτόν. Όλα αυτά, τα κάνει ναι μεν πιστεύοντας στον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και βασιζόμενος σε ένα κίνητρο όπου το άτομο αυτό ακολουθεί με πειθαρχεία και, φυσικά, ένα πλάνο, που έχει σχεδιάσει, αποτελούμενο από ρεαλιστικά βήματα και απαιτήσεις, ικανές να ανταπεξέλθει σε αυτές. Σε αυτό το σημείο λοιπόν, αρχίζει κάποιος να αντιλαμβάνεται ότι θα χρειαστεί να τολμήσει να δράσει, έτσι ώστε να ξεφύγει από το συνηθισμένο και το γνώριμο, αντικαθιστώντας τους παλιούς τρόπους συμπεριφοράς και ζωής, με άλλους καινούργιους, πιο δημιουργικούς, καθώς και να ασχοληθεί ενεργά με την ανάπτυξη και εξέλιξη του εαυτού του!

Και ναι, η δράση και η τόλμη αποτελεί το τρίτο "στοιχείο" - κλειδί, για να γίνει η σκέψη, πράξη! Το άτομο, θα πρέπει να κινηθεί δυναμικά με αποφασιστικότητα για την εκπλήρωση των στόχων και των ονείρων του. Με θάρρος και κουράγιο, μπορεί να "κτιστεί" κάτι νέο, που θα συμβάλει σημαντικά στην αλλαγή και την πραγματοποίηση αυτών, που επιθυμεί ο κάθε ένας ξεχωριστά. Μέσω αυτής της διαδικασίας, το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με πρωτόγνωρα συναισθήματα καθώς, ανακαλύπτει πτυχές του εαυτού του που ποτέ δεν γνώριζε για την ύπαρξη τους. Αποδέχεται την αλλαγή στη ζωή του σαν φυσιολογικό κομμάτι αυτής καθώς, έχοντας τόλμη, τη βλέπει σαν μια πρόκληση που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει. Και αυτό γιατί έχει επίγνωση ότι για τη πραγμάτωση ενός ονείρου χρειάζεται, προσπάθεια, πείσμα καθώς και σκληρή δουλειά, μιας και ένα όνειρο - στόχος, δεν επιτυγχάνεται έτσι απλά.

Τελικά, όπως εννοείται και πιο πάνω, η επίτευξη ενός οράματος, ονείρου ή στόχου, τέλος πάντων, αρκείται στα μικρά καθημερινά βήματα και στις μικρές νίκες, που αξίζει να αναγνωρίζονται κάθε μία ξεχωριστά. Αυτές είναι που θα φέρουν το άτομο πιο κοντά στο επιθυμητό του αποτέλεσμα, δίνοντας έτσι νόημα στη ζωή του. Το να κατορθώσει κάποιος να υλοποιήσει το όνειρο, είναι κάτι πιθανό να συμβεί, και όταν γίνει, τότε θα έρθει η στιγμή που θα βιώσει χαρά, ικανοποίηση και έμπνευση, για τη δημιουργία νέων 'στόχων', μεγαλύτερων, καθώς θα έχει την επίγνωση να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του, όπου αυτό είναι και ο τελικός στόχος!

Φρειδερίκος Χριστόπουλος,
Πολυτεχνείο Κρήτης (Μ.Π.Δ.)

Κοινωνία: Σημασία της Αξίας στη Ζωή

The Christopoulos' Blog                   23/4/22

Είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να αναπτύξουν ικανότητες με τις οποίες ευελπιστούν να γίνουν καλύτεροι και πιο πετυχημένοι. Η αλήθεια είναι ότι είναι μία σωστή νοοτροπία μιας και από τη στιγμή που κάποιος παίρνει μία τέτοιου είδους απόφαση, καταλαβαίνει ότι κάποια πράγματα τα οποία θεωρούσε σημαντικά στη ζωή του, τελικά δεν ήταν.

Αυτό συμβαίνει μιας και, διαπιστώνει κάποια στιγμή το τί έχει καταφέρει σε διάφορους τομείς της ζωής του, είτε επαγγελματικούς, είτε όχι, καθώς και το τί προοπτικές έχει, σημαντικές για το άμεσο ή έμμεσο μέλλον για αυτόν. Αυτά είναι κάποια από τα πολυάριθμα στοιχεία και εμπειρίες που διαθέτει ένα άτομο, όταν έχει αξία.

Ένας άνθρωπος αξίας, πάντα προσπαθεί για την βελτίωση του εαυτού του μιας και έχει ως κύριο στόχο την υιοθέτηση της καλύτερης εκδοχής αυτού. Και για να πετύχει κάτι τέτοιο, επιδιώκει και εντέλει βρίσκει τι είναι σημαντικό στη ζωή για αυτόν. Έτσι, αφού το βρει, το κυνηγά, το πολιορκεί και στο τέλος το διεκδικεί.

Αυτό είναι κάτι που το κάνει με όλη τη δυναμική του. Και συμβαίνει γιατί για αυτόν είναι τρόπος ζωής, με αποτέλεσμα, όχι μόνο να σημαίνει αυτοσεβασμός για τον ίδιο, αλλά και λόγω της απόδειξης σε αυτόν ότι μπορεί να πετυχαίνει στόχους, καθώς και το ότι είναι ικανός να προσφέρει ένα καλύτερο <<αύριο>> στον εαυτό του, θα νιώθει ψυχολογικά έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο, κάθε στιγμή, για όλη του τη ζωή.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, ένα άτομο αξίας διαθέτει πλήρη συνείδηση των επιλογών που διαλέγει και αποφασίζει, αλλά παρόλα αυτά έχει αποδεχτεί ότι δεν θα πραγματοποιεί πάντα σωστές επιλογές. Θα υπάρξουν και λάθος αποφάσεις. Και είναι ανθρώπινο αυτό. Διότι δεν θα μπορούσε να αρνηθεί κανείς ότι, άνθρωπος γίνεται αυτός που μαθαίνει μέσα από τα λάθη του μιας και η επιτυχία έρχεται μέσω της αποτυχίας.

Καταληκτικά, ως άνθρωπος αξίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μία άφθαρτη και αδιαπέραστη προσωπικότητα η οποία μόλις βρήκε το σκοπό της ζωής της. Και ο κύριος όρος αυτού είναι όπως είχε αναφέρει ένας μεγάλος συγγραφέας: "Ο σκοπός της ζωής είναι να μετράς, να λογαριάζεσαι, να αντιπροσωπεύεις κάτι, να έχει κάποια σημασία το γεγονός ότι έζησες". Και προσθέτω, να έχει κάποια σημασία και αναγνώριση, η αξία μας στη ζωή!

Άρθρο του Φρειδερίκου Χριστόπουλου, φοιτητή (Μ.Π.Δ) Πολυτεχνείου Κρήτης

Συναισθηματική ανεξαρτησία

The Christopoulos' Blog                       19/12/21

Είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε μία συνεχή τάση διαμόρφωσης της προσωπικότητας μας προς το καλύτερο (ατομική λήψη πρωτοβουλιών, διαμονή σε κατοικία μακριά από τους γονείς κτλ), κάνοντάς μας με αυτό τον τρόπο να γινόμαστε σταδιακά ολοένα και περισσότερο ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι απέναντι στον εαυτό μας.

Αυτό, ναι μεν διαθέτει ποικιλία πλεονεκτημάτων καθώς προσφέρει αυτοπεποίθηση στο άτομο, αλλά κατά τη διαδικασία της συναισθηματικής ανεξαρτησίας και αυτοβελτίωσης, συναντώνται κάποια <<εμπόδια>>, στερώντας μας έτσι αυτήν την απόλαυση σε εμφανή βαθμό. Ένα από αυτά (και το πιο σημαντικό), η κοινωνία.

Ως γνωστόν, οι άνθρωποι γύρω μας, κυρίως στον επαγγελματικό τομέα, κάνουν μία σειρά από παράπονα ( <<δεν είσαι καλός >>, <<υστερείς εκεί>> ), κάτι το οποίο όπως είναι προφανές, είναι πιεστικό. Είναι αλήθεια επίσης ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουν να <<αλλάξουν>>, αν και κάποιοι από αυτούς ποτέ δεν τα καταφέρνουν μιας και ποτέ δεν αποφασίζουν να αρχίσουν αυτήν την αλλαγή. Έτσι, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τους αφήνει στάσιμους. Συγκεκριμένα υπάρχει ένας λόγος που αποφασίζουν να μην εξελίσσονται και αυτός είναι η ψευδής ιδεολογία που μας έχει μεταλαμπαδεύσει η κοινωνία ότι <<οποίος μένει στάσιμος, προστατεύεται από το <<άγνωστο>> >>.

Ρισκάροντας για κάτι καινούργιο, είναι πολύ πιθανό κανείς να χάσει την ήδη κεκτημένη ασφάλεια του. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει κάτι τέτοιο. Και αυτό γιατί, κατά τη διάρκεια της εκμάθησης του <<καινούργιου>>, λόγω του ότι είναι άγνωστο, όπως προείπαμε, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ότι θα αποτύχουν ή ότι δεν διαθέτουν την απαραίτητη επίγνωση στο θέμα αυτό, δικαιολογώντας το ως <<δεν μπορώ>> ή <<δεν είμαι αρκετός>>. Επομένως, όταν κάποιος δεν θα έχει αποκτήσει τις απαραίτητες ικανότητες, κάθε φορά που θα χρειαστεί να κάνει κάτι δύσκολο (πχ: λήψη αποφάσεων), θα νιώθει το λεγόμενο <<ψυχολογικό πόνο>>.

Οι άνθρωποι όμως που παρ' όλες τις δυσκολίες ή καταστάσεις που τους έχουν τεθεί, συνεχίζουν και αγωνίζονται με απώτερο σκοπό την επίλυση ή και επίτευξη αυτών, είναι αυτοί που αποκτούν αυτοπεποίθηση. Γιατί όπως είναι γνωστό, ένα άτομο αποκτά πίστη στον εαυτό του, όταν σημειώνει πρόοδο σε στόχους που ξεπερνούν ακόμη και τις ήδη υπάρχουσες ικανότητες του.

Για αυτό λοιπόν, συνοψίζοντας, αν θέλει ένας άνθρωπος να αλλάξει τον εαυτό του, επιδιώκοντας να γίνει <<αύριο>>κάτι καλύτερο από αυτό που είναι <<σήμερα>>, να ξέρει ότι η διαδικασία θα είναι πολύ πιο ωραία από το αποτέλεσμα. Αρκεί να πάρει την απόφαση να ξεκινήσει καθώς και να μην τα παρατήσει. Θα πρέπει όμως να θυμάται ένα πράγμα: Να ακούει τη γνώμη του κοινωνικού του περίγυρου μεν, αλλά να χρησιμοποιεί έπειτα και την κριτική του σκέψη, ορθά και με σύνεση. Έτσι, με την ελπίδα βέβαια, την υπομονή και την επιμονή, θα γίνει ένας άνθρωπος ο οποίος θα αρχίσει να μαθαίνει το ποιος είναι και το τι έχει να διεκδικήσει από αυτή τη ζωή. Και αυτό σημαίνει τελικά να είναι κανείς συναισθηματικά ανεξάρτητος!

Φρειδερίκος Χριστόπουλος
Ανδραβίδα, Ηλείας
Φοιτητής (Μ.Π.Δ) στο Πολυτεχνείο Κρήτης

Νομοσχέδιο «Άργος», η σημασία της στείρωσης και οι αντιδράσεις

Γεγονός αποτελεί στις μέρες μας η δημιουργία του νομοσχεδίου «Άργος», το οποίο τέθηκε σε διαβούλευση την πρώτη εβδομάδα του Μαϊου. 

Κοινωνία: Αθλητισμός, Έφηβοι και Σχολείο

The Christopoulos' Blog                      15/7/2020

Αποτελεί ένα αναμφισβήτητο γεγονός ότι στις μέρες μας ολοένα και περισσότεροι έφηβοι αποστασιοποιούνται από τον αθλητισμό καθώς τα σχολεία, στα οποία ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τους, δεν αποτελούν κίνητρο στο να τους ωθήσουν σε αυτόν.

Συγκεκριμένα επικρατεί το ενδεχόμενο ότι αρκετοί έφηβοι μπορεί να μην διαθέτουν την δυνατότητα να ασχοληθούν με τον αθλητισμό λόγω διαφόρων οικονομικών προβλημάτων που ίσως να αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους. Αντίθετα μερικές οικογένειες εφήβων, οι οποίες λόγω του γεγονότος ότι θεωρούνται οικονομικά "ισχυρότερες", αποφασίζουν να εντάξουν τα παιδιά τους σε διάφορους συλλόγους αθλητισμού όπως ο στίβος, το γυμναστήριο κ.α. Όμως, αυτού του είδους οι οικογένειες είναι ποσοτικά ελάχιστες στο κράτος μας, με αποτέλεσμα ο αριθμός των νέων που αθλείται να είναι από ελάχιστος έως ανύπαρκτος.

Ένας επιπλέον παράγοντας που ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό στην αποχή των εφήβων από τον αθλητισμό είναι το σχολείο. Θλιβερό γεγονός αποτελεί στις μέρες μας η παρουσία αρκετών σχολικών μονάδων στη χώρα μας οι οποίες δεν διαθέτουν προαύλιο καθώς οι μαθητές κατά τη διάρκεια της φυσικής αγωγής, παρακολουθούν το μάθημα στις κλασσικές σχολικές αίθουσες. Έτσι οι συγκεκριμένοι νέοι, συμβιβάζονται σε μερικές και ατομικές μόνο ασκήσεις ( κάμψεις, κοιλιακούς κτλ) καθώς στερούνται ορισμένες ομαδικές αθλητικές δραστηριότητες όπως το μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ κλπ.

Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι ο αθλητισμός καθώς αποτελεί ένα από τα θετικά κριτήρια της κοινωνίας στις μέρες μας, μέσω των ομαδικών δραστηριοτήτων, ο έφηβος έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σωματικά και πνευματικά με τη συνεργασία και επαφή τού με τους συμμαθητές, διαμορφώνοντας έτσι θετικά τον τρόπο σκέψης τού. Για αυτόν και για ποικίλους ακόμα λόγους, ο αθλητισμός θα ήταν αναγκαίο να συμβάλει στη ζωή των νέων, κάνοντας την άφιξη του με την οικοδόμηση νέων πιο ευρύχωρων σχολικών αιθουσών με σκοπό την ορθή και βέλτιστη εκπαίδευση της φυσικής αγωγής.

Επαγωγικά λοιπόν σκεπτόμενοι, η οικογένεια καθώς και το σχολείο θα ήταν αναγκαίο να προωθήσει στους εφήβους, τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο που αποτελεί ο αθλητισμός στη ζωή και στην υγεία τους. Διότι με τον τρόπο αυτό, οι νέοι θα επιδιώξουν να αντιληφθούν όχι μόνο το μάθημα της φυσικής αγωγής αλλά και τα υπόλοιπα αθλήματα ως μέσο ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Έτσι, ο αθλητισμός θα μπορεί να εισβάλλει στη καθημερινότητα της νεολαίας προσφέροντας την βοήθεια όπου πλήθος νέων ακόμα αναζητάει!

Χριστόπουλος Φρειδερίκος
Ανδραβίδα, Ηλείας
Μαθητής της Γ' Τάξης του Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών

Κορωνοϊός: Η Καταστροφική Πανδημία και το Περιβάλλον

The Christopoulos' Blog                     28/4/2020

Γεγονός αποτελεί η καταστροφικότητα που έχει προκαλέσει η ύπαρξη του Κορωνοϊού στον πλανήτη μας, με κύριο θύμα τον άνθρωπο και την κοινωνία που έχει δημιουργήσει. Ευτυχώς όμως, μέσα από τις απρόσμενες αναταραχές στον ανθρώπινο βιότοπο, που οφείλονται στην εξάπλωση της πανδημίας μέρα παρά μέρα, το περιβάλλον για πρώτη φορά βρίσκεται στη θέση του θεατή και δεν δέχεται αρνητικές επιδράσεις από την έως τώρα κατάσταση.

Συγκεκριμένα, η πανδημία του κορωνοϊού έχει καταστροφικές συνέπειες στην παγκόσμια υγεία και οικονομία αλλά αυτή τη φορά για το περιβάλλον η επίδραση της πανδημίας είναι θετική. Αρχικά, τα παραδείγματα ποικίλλουν όπως αυτό της Βενετίας, όπου τα κανάλια λόγω της μη λειτουργίας εργοστασιακών μονάδων και την ελάχιστη κυκλοφορία που υπάρχει πια λόγω του εγκλεισμού, οι κάτοικοι, μετά από αρκετά χρόνια, παρατήρησαν κύκνους, ψάρια ακόμα και δελφίνια να κολυμπούν στα κανάλια αυτά. Ένα δεύτερο ιδιαίτερο παράδειγμα είναι, η εμφάνιση δελφινιών στο λιμάνι της Σαρδηνίας εφόσον τώρα η ρύπανση από τα πλοία είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Ωστόσο, ο πλανήτης είχε μια απρόσμενη αλλαγή, που οφείλεται στον Κορωνοϊό, όσον αφορά το περιβάλλον. Οι υψηλές θερμοκρασίες(υπερθέρμανση)του πλανήτη είχαν αξιοσημείωτη πτώση σε πολλές περιοχές καθώς η εξάπλωση του κορωνοϊού επηρέασε την καθημερινότητα της ανθρωπότητας με τέτοιο τρόπο όπου το περιβάλλον "αναζωογονήθηκε" από τη ρύπανση που το καταβάλλει σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Επιπρόσθετα, το μονοξείδιο του άνθρακα που απελευθερωνόταν στην ατμόσφαιρα, μειώθηκε κατά 50% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο αναφέρουν Ερευνητές στη Νέα Υόρκη. Επίσης, τόσο στη Κίνα όσο και στη Βόρεια Ιταλία, το διοξείδιο του αζώτου μειώθηκε καθώς η κίνηση είναι περιορισμένη και η βιομηχανική δραστηριότητα αρκετά μειωμένη. Το συγκεκριμένο αέριο μάλιστα αποτελεί κύριο παράγοντα της άυξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη. Τέλος, τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί στην Ινδία για την αποφυγή εξάπλωσης του Κορωνοϊού είχαν εντυπωσιακά αποτελέσματα καθώς έγινε ορατή η οροσειρά των Ιμαλαΐων από εκεί και αυτό οφείλεται στην εντυπωσιακή μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπνασης.
 
Επαγωγικά λοιπόν σκεπτώμενοι, ο Κορωνοϊός πλήττει την υφήλιο σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά αυτή τη στιγμή το περιβάλλον επηρεάζεται θετικά και αναπλάθει τα σοβαρά "χτυπήματα" που δέχεται χρόνια τώρα από το σύνολο της ανθρωπότητας. Με την καταπολέμηση του ιού δεν θα κερδίσουμε μόνο τη ζωή, την ασφάλεια, την ανοικοδόμηση ξανά της οικονομίας και την ένταξή μας στην καθημερινότητά, κερδίζουμε και ένα ανανεωμένο περιβάλλον, έναν καθαρό και εντυπωσιακό πλανήτη. Στο χέρι της ανθρωπότητας είναι να συνεχίσει, με το τέλος της τραγικής πανδημίας, το έργο αυτό της φύσης. Η αλληλεγγύη μας φανέρωσε έως τώρα ότι μαζί καταφέρνουμε τα ακατόρθωτα, λοιπόν ας συνεχίσουμε έτσι.

Εύχομαι καλό κουράγιο και υγεία σε όλους, τα καλύτερα έρχονται, ας παλέψουμε γι αυτά!

Χριστόπουλος Παναγιώτης
Ανδραβίδα, Ηλείας
Μαθητής Β' Τάξης Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών

...Να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο!

The Christopoulos' Blog                       15/4/2020

Με το ξεκίνημα του νέου έτους, σηματοδοτείται και η έναρξη μιας νέας δεκαετίας, με όλους μας ,λίγο ή πολύ, να είμαστε πιο αισιόδοξοι ελπίζοντας πως αυτή τη φορά δε θα χάσουμε τους ρυθμούς μας, θα αδράξουμε τις ευκαιρίες που ξετυλίγονται μπροστά μας και θα τις αξιοποιήσουμε έτσι ώστε να φέρουμε τον κόσμο στα μέτρα μας, πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του. Φαίνεται να αγωνιούμε για τις όποιες εξελίξεις, θετικές ή αρνητικές, εμφανιστούν στο δρόμο μας, δείχνοντας έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουμε. 

Με την πάροδο του χρόνου, έχει αποδειχθεί πως η πλειοψηφία των μελών της κοινωνίας μας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την πορεία της, φτάνει να νιώθουν οι ίδιοι πως ανταπεξέρχονται των συνθηκών, όσο άσχημες κι αν είναι, δίχως να δρουν και να αντιδρούν. Είναι σύνηθες φαινόμενο πλέον, τα σφοδρά πυρά και οι ύβρεις που εξαπολύονται κατά καιρούς από συνανθρώπους μας προς τους έχοντες τα σκήπτρα της πολιτικής, θεωρώντας πώς μόνο αυτοί φέρουν ευθύνη για τα δείνα της χώρας και την αποδιοργάνωση του κράτους. Η θέση αυτή κρατείται ως σήμερα, ενώ όλοι μας είμαστε επιφυλακτικοί έως καχύποπτοι πολλές φορές στο άκουσμα ελπιδοφόρων υποσχέσεων και δύσπιστοι στο άκουσμα καλών ειδήσεων. Υπό μία έννοια η στάση αυτή μας προφυλάσσει και μας κρατά σε ασφαλή απόσταση από την αφέλεια, την πλάνη και την ουτοπία. Άλλωστε, η περασμένη δεκαετία, μας αποχαιρετά αφήνοντας πίσω, εμφανή σημάδια θλίψης, οργής και απογοήτευση. Ωστόσο, οι δυσάρεστες μνήμες δε λείπουν. Αντιθέτως, μένουν ανεξίτηλες στο πέρασμα του χρόνου. Από την άλλη όμως, οι αρνητικές σκέψεις συχνά μας καθιστούν ανίκανους να σκεφτούμε καθαρά, να αναπτύξουμε την κριτική σκέψη και να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με άλλους συμπολίτες μας, πράττοντας μαζικά, για το κοινό καλό. 

Ουκ ολίγες φορές, τρέφουμε την ψευδαίσθηση ότι για όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες που βιώνουμε, ευθύνεται πάντα κάποιος άλλος και ποτέ εμείς, λες κι εμείς δεν είμαστε κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Η πικρή, για κάποιους, αλήθεια όμως, είναι πως εμείς οι ίδιοι συντελούμε και αποτελούμε αυτόν τον κόσμο. Εμείς χτίσαμε όλα όσα βλέπουμε σήμερα και συνεχίζουμε να χτίζουμε να δημιουργούμε. Εμείς καθορίζουμε τη μοίρα μας, τις συνθήκες ζωής, τους ρυθμούς με τους οποίους κινείται η παγκόσμια αγορά και η τεχνολογία, μένοντας πάντα προσαρμοσμένοι στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της κοινωνίας, σε εκείνες που εμείς ορίσαμε. Συνεπώς, το να καταδικάζουμε την κατάσταση που ζούμε σήμερα και τον κόσμο που ζούμε, είναι απλά ειρωνεία. Είναι σαν να απαρνιόμαστε την ίδια μας τη φύση, σαν άνθρωποι και σαν δημιουργοί. Γνωρίζοντας λοιπόν, και υπενθυμίζοντας στον εαυτό μας ποιοι είμαστε και ποια είναι η θέση μας στη δημόσια σφαίρα, ορθό θα ήταν να πράτταμε αναλόγως αντιδρώντας ενεργά και θέτοντας προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν κατά καιρούς σε διάφορους τομείς όπως, τα οικονομικά , τις υποδομές και το περιβάλλον αν θέλουμε αυτή τη δεκαετία να πρωτοπορήσουμε. 

Συνοψίζοντας, η δεκαετία που μόλις έφυγε, ήταν αδιαμφισβήτητα από τις πιο συγκλονιστικές, ταράζοντας τα δεδομένα που ξέραμε για τον σύγχρονο κόσμο. Μας έδωσε όμως και ένα μεγάλο μάθημα. Πως η ζωή δεν είναι πάντα ρόδινη και ο δρόμος για την επιτυχία απαιτεί τεράστιες θυσίες από μέρους μας. Μάθαμε επίσης, να είμαστε πιο αλληλέγγυοι και να προσφέρουμε σε όλους εκείνους που είχαν και έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς. Κι αυτό γιατί μαζί τελικά, ενωμένοι, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Γι' αυτό το λόγο, μία ευχή που θα έπρεπε να κάνουμε όλοι για το νέο έτος και δεκαετία που ξεκινάει, δεν είναι μόνο να αλλάξει η χρονιά, αλλά με την αλλαγή της νέας χρονιάς να αλλάξει και κάτι άλλο, προς το καλύτερο. Γιατί το αξίζουμε. Χρόνια πολλά.

Λάμπης Χριστόπουλος
Ανδραβίδα Ηλείας
Φοιτητής Πολυτεχνείο Κρήτης Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος

  ΣΩΛΗΝΕΣ ΑΜΙΑΝΤΟΥ: ΠΟΣΟ ΕΠΙΒΛΑΒΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ 

Όταν ένα άτομο εισπνέει συνεχώς περισσότερες ίνες αμιάντου ή όταν τις εισπνέει για μεγάλα χρονικά διαστήματα οι κίνδυνοι αυξάνονται σημαντικά. Έχει υπολογιστεί ότι χρειάζονται από 10 έως 40 χρόνια για να εκδηλωθεί η ασθένεια σε κάποιον η ασθένεια μετά από την έκθεσή του στον αμίαντο. Ωστόσο, αν και ο αμίαντος εκ φύσεως είναι βλαβερός για την υγεία, δεν έχει καταγραφεί μεγάλος αριθμός ασθενών από το συγκεκριμένο μέταλλο και στοιχείο της φύσης.

 Η Αποστασιοποίηση των νέων από την Πολιτική  

The Christopoulos' Blog                       15/4/2020 

Αποτελεί πλέον γεγονός, ότι οι νέες και οι νέοι, έχουν αποστασιοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική ζωή του τόπου μας, αδιαφορώντας για όλα όσα διαδραματίζονται στην κοινωνία μας. Σε αρκετές περιπτώσεις είναι οφθαλμοφανές, ότι οι νέοι δεν έχουν απλά απομακρυνθεί από την πολιτική, αλλά δηλώνουν πλήρη άγνοια επί παντός επιστητού, τουλάχιστον για θέματα που αφορούν τα προβλήματα της συγχρόνου κοινωνίας. Η κοινωνικοπολιτική απάθεια, η αδιαφορία για τα κοινά και οι διαστρεβλωμένες απόψεις που σχηματίζονται κατά καιρούς, για τον τρόπο λειτουργίας της πολιτικής, είναι έννοιες που μαστίζουν την κοινωνία και τα μέλη της, πέραν των νέων, και που πολλές φορές έχουν σαν αποτέλεσμα ακόμα και την εμφάνιση πολιτικών τακτικών και παρατάξεων που δεν αρμόζουν σε δημοκρατικό καθεστώς, πάντα όμως, με τη συναίνεση του ασυνειδήτου πολίτη.

Παλαιότερα, η ενεργός πολιτική δράση και οι ιδεολογικοί αγώνες αποτελούσαν αρετή για μια κοινωνία, σε σημείο όπου θεωρούνταν ακόμα και ιεροί. Οι αγώνες αυτοί, εκπροσωπούσαν τις ιδεολογικές πεποιθήσεις των πολιτών, δίνοντας ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των πολιτών και των πιστών. Για να μπορούν οι μεταγενέστερες γενιές να έχουν μια πιο άνετη ζωή, χωρίς δυσκολίες και προβλήματα. Μέσω αυτών των κινήσεων, πίστευαν οι παλιοί πως έδιναν μαθήματα ζωής στους νέους, για το πώς να διεκδικούν τα δικαιώματά τους ειρηνικά, να έχουν αρχές και αξίες καθώς και πλήρη γνώση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων τους μέσα στην κοινωνία. Αντί γι` αυτό, οι νέοι έχουν εγκαταλείψει τα όπλα, ενώ ορισμένες φορές, δεν ψάχνουν καν να βρουν σανίδα σωτηρίας κι ελπίδας για αυτόν τον "άτιμο κόσμο που έτυχε να γεννηθούν", βάσει των λεγομένων τους. Σήμερα η πολιτική βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Θεωρείται ως βασικός υπαίτιος για την παρακμή της εποχής. Αξίζει να σημειωθεί όμως, πως οι πολιτικοί, εκτός από εκπρόσωποι της κοινωνίας, αποτελούν και μέλη αυτής. Η λειτουργία της πολιτικής καθορίζεται από αυτούς και διαμορφώνεται με βάση τις ανάγκες της εκάστοτε εποχής καθώς και με τη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας.

Παρ`όλη την αδιαφορία που επικρατεί από τους νέους για την πολιτική, οφείλουμε να ομολογήσουμε, πως ως ένα βαθμό υπάρχει προβληματισμός για θέματα όπως η ανεργία και τις ολοένα αυξανόμενες εισροές μεταναστών προσφύγων στα νησιά και την ηπειρωτική Ελλάδα. Δείχνουν αρέσκεια ή και ζήλο κυρίως για θέματα που αφορούν άμεσα το μέλλον τους και τις επικείμενες αλλαγές στην καθημερινότητά τους και τον τρόπο ζωής τους, αδυνατώντας όμως να εκφέρουν αντικειμενική άποψη ιδεολογικού χαρακτήρα, με θέμα τη σύγχρονη πολιτική. Κυριαρχεί η άποψη, ότι οι νέοι γυρνούν την πλάτη στην ενεργό πολιτική δράση, επειδή θεωρούν τον εαυτό τους ασυμβίβαστο, ιδεολογικό επαναστάτη μιας κοινωνίας που "παρακμάζει ολοένα και πιο γρήγορα", αρνούμενοι να υιοθετήσουν πρότυπα δράσης και πολιτικοποίησης. Άλλωστε, οι περισσότεροι από αυτούς δηλώνουν ευθυνόφοβοι, κυριευόμενοι από το φόβο μη τυχόν και δεν καταφέρουν να εκπληρώσουν τους στόχους τους, απογοητεύοντας τον απλό κόσμο. Αξίζει να γραφεί επίσης, πως οι νέοι στρέφουν το ενδιαφέρον τους προς άλλα ενδιαφέροντα όπως την ψυχαγωγία, τον αθλητισμό και την τέχνη, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να περάσουν, κατ`αυτούς, πιο δημιουργικά τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που έτσι κι αλλιώς διαθέτουν.

Από αντικειμενικής απόψεως βέβαια, η έλλειψη πολιτικής αγωγής, κυρίως στο αναλφάβητο μέρος του πληθυσμού, και κατ`ακολουθία η άγνοια, κρατά μακριά τον κόσμο από τις πολιτικές διεργασίες. Ευθύνη γι` αυτό, φέρει τι σχολείο και ιδιαίτερα η οικογένεια, μιας και μέσω αυτών των φορέων και παραγόντων καλλιεργείται ο κάθε άνθρωπος. Παράλληλα, η πτώση πολιτικού ήθους και οι ανάρμοστες συμπεριφορές που συχνά πυκνά επιδεικνύονται από στελέχη κομματικών παρατάξεων και εκπροσώπων του λαού, αυτόματα υψώνουν τείχη ανάμεσα στην πολιτική και τον απλό κόσμο, κυρίως τη νεολαία. Ωστόσο, η πικρή για όλους μας, εμπειρία από το παρελθόν, τα πέτρινα χρόνια της κρίσης, απογοητεύει ακράδαντα την πλειοψηφία των πολιτών αποτρέποντάς τους από το να ασχοληθούν έστω και λίγο με το χώρο των κοινών και της πολιτικής.

Συνοπτικά, βάσει των παραπάνω συμπεραίνει κάποιος εύκολα, πως για την αποστασιοποίηση των νέων από την πολιτική σήμερα, δεν ευθύνεται μόνο το σχολείο, η οικογένεια και ο κοινωνικός περίγυρος, αλλά και η ίδια η πολιτεία και το κράτος. Κρίνοντας από τον τρόπο που διαχειρίζονται τα προβλήματα του τόπου καθώς και καταστάσεις που καθορίζουν τη συνέχεια και ομαλή ροή της καθημερινότητάς μας, πράττοντας συχνά αυτόνομα, χωρίς τη συλλογική και ομόφωνη γνώμη του κοινού, αφήνεται να εννοηθεί από πολλούς, ότι η πολιτική ανήκει στους ήδη πολιτικοποιημένους και στους πλούσιους, δημιουργώντας μέσω της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ και των αγανακτισμένων πολιτών, έμμεσα την διαστρεβλωμένη άποψη, πως όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, άδικοι και συμφεροντολόγοι.

Λάμπης Χριστόπουλος 
Ανδραβίδα Ηλείας, Φοιτητής 
Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος Πολυτεχνείο 

Πυρκαγιές στην Ελλάδα: Ένα μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα 

The Christopoulos' Blog                     15/4/2020 

Είναι γεγονός, ότι στις μέρες μας και κυρίως κατά την περίοδο του καλοκαιριού, οι εμπρησμοί εξ αμελείας ή πρόθεσης, έχουν γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μας.Ετησίως, περισσότερα από 500.000 στρέμματα γης στην Ελλάδα, γίνονται παρανάλωμα του πυρός, με τον άνθρωπο και τις ανθρώπινες εργασίες, τις περισσότερες φορές, να αποτελούν τη βασικότερη αιτία πρόκλησης πυρκαγιών, λόγω των κινδύνων που αυτές εγκυμονούν (π.χ. ηλεκτροσυγκόλληση στην ύπαιθρο, κάψιμο ξερών χόρτων κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου).

Ο χρόνος έχει τη δύναμη να φθείρει τη μνήμη.Σαν αποτέλεσμα, μετά από ένα χρονικό διάστημα, ίσως ηθελημένα, ξεχνούμε τα άσχημα και δυσάρεστα συμβάντα που έλαβαν χώραν στο παρελθόν και κλόνισαν τη ζωή μας.

Ωστόσο, η φύση με το δικό της τρόπο και με εμφανή σημάδια, μας θυμίζει σε καθημερινή βάση πως η οικολογική καταστροφή και πιο συγκεκριμένα οι ολοένα και αυξανόμενες πυρκαγιές που πλήττουν τη χώρα μας, δεν είναι όνειρο θερινής νυκτός, αλλά πραγματικότητα. Γνωστοποιείται, ότι βάσει ερευνών, πάνω από το 10% της έκτασης της χώρας μας καλύπτεται από άγονες και βραχώδεις εκτάσεις, ως αποτέλεσμα διαδοχικών πυρκαγιών.Η χλωρίδα και η πανίδα του τόπου μας εξαλείφεται σταδιακά, καθιστώντας αρκετά είδη, ζώα και φυτά, υπό εξαφάνιση. Αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να βρούμε δραστικές λύσεις για την άμεση αναδάσωση και προστασία των δασικών εκτάσεων σε πολλές πυρόπληκτες περιοχές ανά την Ελλάδα, μιας και από ότι φαίνεται, η δεντροφύτευση μόνο, δεν επαρκεί. Η λήψη άμεσων δραστικών λύσεων, η πρόληψη και η τακτική παρακολούθηση ενεργειών και δραστηριοτήτων σε δασικές εκτάσεις και μη, από τα αρμόδια μέλη του Πυροσβεστικού Σώματος ή ακόμα και από εθελοντές, θα μπορούσε σε κάθε περίπτωση να διαφυλάξει το οικοσύστημα οποιασδήποτε περιοχής καθώς και ανθρώπινες ζωές.

Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου το κλίμα είναι εύκρατο μεσογειακό με βροχερούς χειμώνες και ξηρά καλοκαίρια, θα έπρεπε να ληφθεί σοβαρά υπόψη το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής.Η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας της Γης, είναι ένας εκ των βασικότερων παραγόντων πρόκλησης εστιών μόλυνσης και ρύπανσης του οικοσυστήματος όπου ζούμε, ενώ πολλές φορές έχουμε ως αποτέλεσμα των παραπάνω, την παρουσία ακραίων καιρικών φαινομένων. Παράλληλα, αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι πιθανότητες ανάφλεξης και πρόκλησης πυρκαγιών, βρίσκοντας συμμάχους τους ασυνείδητους πολίτες, οι οποίοι δίχως να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, θέτουν αυτόματα σε κίνδυνο τη φύση και τους ανθρώπους, προκαλώντας πολλές φορές ανυπολόγιστη υλική και οικολογική ζημιά.

Συνοψίζοντας, ο άνθρωπος με αφορμή τις διάφορες ανάγκες και με τις διάφορες καταστρεπτικές επεμβάσεις του στο περιβάλλον, περιορίζει και υποβαθμίζει συνεχώς τα δάση. Η φύση όμως, όπως αποδεικνύεται, ευτυχώς αντιστέκεται σθεναρά. Διότι, αν στη μάχη αυτή, κερδίσει ο άνθρωπος, τότε σίγουρα είμαστε καταδικασμένοι. Πρέπει από κοινού, να αποδεχτούμε το γεγονός, ότι η φύση δε μας ανήκει.Αντιθέτως, είμαστε κομμάτι αυτής και οφείλουμε να τη σεβόμαστε και να την προστατεύουμε.

Λάμπης Χριστόπουλος
Ανδραβίδα Ηλείας, Φοιτητής
Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος Πολυτεχνείο Κρήτης

Φωτιές στην Αυστραλία-Η Οικολογική Καταστροφή της Ηπείρου

The Christopoulos' Blog                   10/4/20 

 Τρόμο προκαλούν στον θεατή οι συγκλονιστικές εικόνες που καταγράφονται στην Αυστραλία με τις ανυπολόγιστες καταστροφές που έχουν προκαλέσει οι πυρκαγιές με αποτέλεσμα θύμα της περίπτωσης να μην είναι μόνο το περιβάλλον αλλά και η άγρια ζωή της ηπείρου. 

Σύμφωνα με έρευνες,υπολογίζεται ότι πάνω από 1 δισεκατομμύριο ζώα έχουν χάσει την ζωή τους λόγο των πυρκαγιών αλλά ένα μεγάλο μέρος αυτών πεθαίνει μετά το πέρασμα της πυρκαγιάς λόγο έλλειψης νερού και τροφής,δηλαδή τα απαραίτητα αγαθά για την επιβίωσή τους.Επιπρόσθετα,οι τεράστιες δασικές εκτάσεις που κατακάηκαν θα αποτελούν πρόβλημα στο μέλλον καθώς για να ξαναγίνουν πράσινες θα χρειαστούν ίσως και δεκαετίες κι αυτό, με μεγάλες επενδύσεις για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος.

Όμως γιατί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή διαφορερικά τα social media δεν είχαν αναφερθεί στο "ολοκαύτωμα" της Αυστραλίας εξ-αρχής; Όλοι γνωρίζουμε ότι χιλιάδες σπίτια έχουν καεί και περίπου 1 δισεκατομμύρια ζώα υπολογίζεται ότι χάθηκαν στις φλόγες, δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους για την επιβίωση σπάνιων ζώων,αλλά όλα αυτά δεν είχαν απασχολήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, μέχρι που έσβησαν τα πυροτεχνήματα της πρωτοχρονιάς.Σε αντίθεση βέβαια με τις πυρκαγιές του Αμαζονίου που από την πρώτη στιγμή η κινητοποίηση και η συνεισφορά του κόσμου είχε γίνει αντιληπτή.Σίγουρα όμως το γιατί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν είχαν ειδοποιήσει το ευρύ κοινό για τις πυρκαγιές νωρίτερα, θα παραμείνει ένα ανεξήγητο ερώτημα!

Παρά την μη πρόσφατη κινητοποίηση των ΜΜΕ και παρά την αρνητική στάση την Αυστραλιανής Κυβέρνησης να δεχτεί ότι οι πυρκαγές έχουν σχέση με την κλιματική αλλαγή,η οικολογική καταστροφή της ηπείρου αποτελεί γεγονός.Μετά την σφοδρότητα του κράτους,είναι αξιοσημείωτη η εξάλειψη εκατοντάδων ειδών ζώων που θα χρειαστούν ανθρώπινη περίθαλψη και ίσως κράτηση σε ζωολογικούς κήπους για την επαναφορά των ειδών τους στο μέλλον.Επίσης,η μολύνση της ατμόσφαιρας από διοξείδιο του άνθρακα θα έχει αρνητικές συνέπεις στους ζωντανούς οργανισμούς, άρα ακόμα και μετά τις πυρκαγιές τα είδη θα συνεχίσουν να μειώνονται σημαντικά σε αντίθεση με τις ασθένειες που θα αυξάνονται με το πέρασμα του χρόνου.
 
Βέβαια,εμείς μπορούμε να δράσουμε και να βοηθήσουμε να σωθούν τα είδη αλλά η περιουσίες που χάθηκαν;
Φυσικά και ναι! Η βοήθεια όλων είναι σημαντική.Αυτές τις μέρες σε ολόκληρο τον κόσμο πραγματοποιούνται εκδηλώσεις,φιλανθρωπικά δρώμενα και πολλά ακόμα με σκοπό την αποστολή των εσόδων στην Αυστραλία.Η συμμετοχή και η υποστήριξη όλων μας είναι απαραίτητη!
 
Χριστόπουλος Παναγιώτης
Β' Τάξη Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών
Ανδραβίδα,Ηλείας

Ρύπανση των Υδάτων: Συνέπειες-Αίτια για τους Βιώσιμους Οργανισμούς του Πλανήτη μας

The Christopoulos' Blog                    10/4/20

"Κόκκινος Συναγερμός" χαρακτηρίζεται η ρύπανση των υδάτων η οποία είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων δραστηριοτήτων και προκύπτει όταν εισάγονται απόβλητα στο φυσικό περιβάλλον.Τα αίτια και οι συνέπειες δυστυχώς ποικίλλουν και έχουν ραγδαία εξέλιξη.

Οι αιτίες της ρύπανσης των υδάτων περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα χημικών ουσιών και παθογόνων καθώς και φυσικές περιμέτρους.Ένα σημαντικό αίτιο είναι η κλιματική αλλαγή που επηράζει στις μερές μας ολόκληρο τον πλανήτη,αλλά συγκεκριμένα οι αυξημένες θερμοκρασίες που μπορούν να οδηγήσουν σε μόλυνση του νερού.Παράδειγμα αποτελεί η χρήση του νερού ως ψυκτικό μέσο από σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και βιομηχανίες.Επιπλέον αίτιο είναι,η συνεχούς αυξανόμενη χρήση των υγρών καυσίμων τα τελευταία χρόνια η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη συνεχή επιβάρυνση των υδάτων με πετρελαιοειδή.Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο περίπου 5-10 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου αποχύνονται στις θάλασσες,με κυριότερες αιτίες τα ναυτικά ατυχήματα που προκαλούν και τις μεγαλύτερες καταστροφές γιατί
χιλιάδες τόνοι πετρελαίου έχουν τελική απόληξη τις παράκτιες περιοχές, τις διαρροές από
δεξαμενόπλοια που χρησιμοποιούν θαλάσσιο νερό για έρμα, αλλά και από τις διαρροές
των μηχανών εσωτερικής καύσης, τις διαρροές από διυλιστήρια, από την άντληση πετρελαίου από υποβρύχιες πετρελαιοπηγές, από τα αστικά απόβλητα (απόνερα πλύσης μηχανών), κ.λπ.Επίσης,αίτια για την ρύπανση των υδάτων αποτελούν οι τοξικές χημικές ενώσεις όπου αποτελούνται από σίδηρο,χλώριο,μόλυβδο κ.λπ. και από την όξινη βροχή που παρουσιάζεται όταν το νερό της βροχής έχει αυξημένες όξινες ιδιότητες δηλαδή,παρατηρούνται οξέα στην ατμόσφαιρα.

Λόγω των αιτίων όμως,προκύπτουν και συνέπειες.Άραγε,επηρεάζουν σημαντικά τους Βιώσιμους Οργανισμούς στον πλανήτη μας;Η ρύπανση των υδάτων έχει μεγάλες επιπτώσεις στην ζωή του ανθρώπου και των υπόλοιπων ζωικών και φυτικών οργανισμών αφού η υποβάθμιση της ποιότητας του νερού υπονομεύει την υγεία τους αλλά και γίνεται ακατάλληλο για άλλες γεωργικές ή βιομηχανικές χρήσεις.Επίσης,η άνοδος της θερμοκρασίας από την θερμική ρύπανση έχει τραγικές συνέπειες για τους υδρόβιους οργανισμούς, οι οποίοι έχουν μικρές ανοχές στις αλλαγές της θερμοκρασίας.Επιπλέον, όταν αυξάνεται η ρύπανση των νερών, κυρίως, με οργανικές ύλες, και ανεβαίνει η θερμοκρασία τους, τόσο μειώνεται το διαλυμένο οξυγόνο, γιατί καταναλώνεται λόγω της αερόβιας αναπνοής των μικροοργανισμών που κάνουν
αποσύνθεση.Όταν ρυπαίνονται τα επιφανειακά νερά με απόβλητα που περιέχουν ουσίες, που αποσυντίθενται από μικροοργανισμούς (οργανικές ύλες), εκτός των άλλων
"αφαιρείται" από τα νερά και το οξυγόνο, που είναι απαραίτητο για την επιβίωση των
φυτικών και ζωικών υδρόβιων οργανισμών.Οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές
για τους περισσότερους υδρόβιους οργανισμούς, αφού κινδυνεύουν από ασφυξία.Έτσι, η ρύπανση με αστικά λύματα ή άλλα απόβλητα, που περιέχουν οργανικό φορτίο, μπορεί να απειλήσει με καταστροφή ένα ολόκληρο υδατικό οικοσύστημα.Ιδιαίτερη συνέπεια αποτελεί η συνεχής χρήση φυτοφαρμάκων σε γεωργικές καλλιέργιες.Πολλά από τα φυτοφάρμακα είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στο χρόνο και γι' αυτό εξαιρετικά επικίνδυνα, όταν καταλήγουν στο νερό.

Η ρύπανση των υδάτων που εξελίσεται ραγδαία με τον καιρό,πλήττει σημαντικά την ομαλή λειτουργία της Γης.Γι' αυτό θα πρέπει να υπάρξει ευαισθητοποίηση από την πλευρά των ανθρώπων για να συνεχίσει η ζωή στον πλανήτη μας.

Χριστόπουλος Παναγιώτης
Ανδραβίδα,Ηλείας
Β'Τάξη Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών

Κοινωνία: Νέοι και Πολιτική

The Christopoulos' Blog                   10/4/2020

Μύθο αποτελεί η απολιτικοποίηση και η πολιτική απάθεια της νέας γενιάς καθώς υπονομεύεται από την ίδια την πραγματικότητα και τις τρέχουσες εξελίξεις.Σήμερα η νεολαία δεν διστάζει να εκφράσει την πολιτική της άποψη και να παρέμβει σε καθημερινά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα διεκδικώντας τα δικαιώματά της.

Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να δημιουργούνται με πρωτοβουλίες των νέων, μικρές και μεγάλες οργανωμένες ομάδες.Οι ομάδες αυτές προσπαθούν να συμμετάσχουν δημιουργικά στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι και οι νέοι δεν διστάζουν να αρθρώνουν έναν εναλλακτικό, δημιουργικό αλλά και καταγγελτικό λόγο και να διεκδικούν μεγαλύτερη και ισότιμη παρουσία στην πολιτική.
  
Οπότε δεν είναι λίγοι οι νέοι πια που αναζητούν την ανάπτυξη οργανωμένων δράσεων και το δικαίωμα έκφρασης της πολιτικής τους άποψης.Για το λόγο αυτό δεν μένουν στο περιθώριο των εξελίξεων αλλά γίνονται ζωντανό κομμάτι τις κοινωνίας που αναλαμβάνει ευθύνες και διαμαρτύρεται.

Έτσι οι νέοι έχουν την δυνατότητα να δράσουν με πολλούς τρόπους όπως:μέσω της συμμετοχής τους στα κοινά, μπορεί να καταπολεμηθεί κατά γενική ομολογία η νοσηρή πλευρά του πολιτικού και διεφθαρμένου κατά πολλούς συστήματος και φυσικά μέσω της υγιούς πολιτικής σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, μπορεί ο καθένας μας να προσφέρει στο τόπο του και να συμβάλει και αυτός στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Από την άλλη πλευρά, όμως η πολιτική τι μπορεί να κάνει για να κερδίσει τη νεολαία; Η πολιτική για να κερδίσει τη νέα γενιά πρέπει να οικοδομήσει μια νέα σχέση μαζί της. Αυτό σημαίνει, ενίσχυση των θεσμών συμμετοχής και παρέμβασης των νέων. Σημαίνει δηλαδή ότι η νέα γενιά πρέπει να βρεθεί στο προσκήνιο με άποψη και απαίτηση.

Συνεπώς, θα ήταν απαραίτητο πλέον να συμφιλιωθεί η νέα γενιά με την πολιτική και να απαλειφθεί η καθημερινή αντίληψη τόσο των νέων όσο και των μεγάλων, ότι "όλοι τους ίδιοι είναι". Διότι, η αποθάρρυνση της νέας γενιάς για συμμετοχή στα κοινά είναι ευθύνη τρίτων, αλλά εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να μεριμνήσουμε για την επανασύνδεση της νεολαίας με τους πολιτικούς θεσμούς και τις υγιείς δημοκρατικές παραδόσεις. Έτσι μονάχα θα συντελεστεί η πολυπόθητη εθνική ανάταση στο μεταίχμιο της νέας δεκαετίας.

Χριστόπουλος Παναγιώτης
Ανδραβίδα, Ηλείας
Μαθητής Β' Τάξης Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών

Παιδεία: Προβλήματα με το Εκπαιδευτικό Σύστημα

The Christopoulos' Blog                   11/4/2020

Είναι γεγονός λοιπόν η άφιξη των μαθητών/τριών στα σχολεία τους και η αφετηρία μιας καινούργιας σχολικής χρονιάς,όμως τα πράγματα θα είναι ευνοϊκά για τους μαθητές ή οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις του Εκπαιδευτικού Συστήματος θα συμβάλουν αρνητικά στις ζωές των μαθητών;
 Αρχικά όλοι οι Έλληνες/νίδες πολίτες αναρωτιόμαστε γιατί το Εκπαιδευτικό Σύστημα της χώρας μας είναι σαθρό και ποια είναι τα προβλήματά του;Τα προβλήματα δυστυχώς ποικίλουν.Ένα από τα βασικότερα προβλήματα είναι οι μεταρρυθμίσεις στον τρόπο διαδικασίας των Πανελλαδικών Εξετάσεων δημιουργώντας ερωτηματικά στους μαθητές/τριες για το πως θα δώσουν και ποια θα είναι η ύλη των Πανελληνίων.Ένα επιπρόσθετο πρόβλημα είναι ότι τα ελληνικά σχολεία έχουν ως στόχο τη δημιουργία εργαζόμενων ως επί το πλείστον καθώς ο ύψιστος στόχος είναι η τελεσφόρηση στις πανελλήνιες ώστε κάθε μαθητής να σπουδάσει αυτό που "θέλει" και στη συνέχεια να βγει στην αγορά εργασίας.Σε αντίθεση με άλλες χώρες όπως η Σουηδία όπου το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας έχει ως στόχο την παροχή γνώσεων και δεξιοτήτων στους μαθητές,για να δημιουργηθούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες,ικανά,ευτυχισμένα και υπεύθυνα άτομα στην κοινωνία πράγμα το οποίο θα έπρεπε να εφαρμοζόταν και στην Ελλάδα.

Το Εκπαιδευτικό Σύστημα της Ελλάδας πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί πως βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και πως οι καθηγητές πρέπει να δρουν ως μέντορες και φωτιστές γιατί η προετοιμασία των μαθητών τον αιώνα που ζούμε δεν είναι μόνο η εξοικείωσή τους με την τεχνολογία ή οι δεξιότητες που πρέπει να κατέχουν αλλά θα πρέπει να επικεντρώνονται στην δημιουργικότητα,στη λύση προβλημάτων,στη συμμετοχή τους στα κοινά καθώς και στην ελεύθερη βούληση που δεν είναι εφικτή στις μέρες μας.

Το Εκπαιδευτικό Σύστημα της Ελλάδας λόγω της διοίκησής του από σημαντικά λάθος άτομα και λόγω της έλλειψης ιδανικών στόχων,τοποθετείται στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό είναι λυπηρό για τους μαθητές και τους ενήλικους καθώς η βάση της χώρας μας,η εκπαίδευση,είναι αποσαθρωμένη.

 Πιστεύω ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει το Υπουργείο Παιδείας για να εκσυγχρωνιστεί και να προσεγγίσει τους μαθητές/τριες είναι να τους ξεχωρίσει ως προσωπικότητες και να τους θεωρήσει άτομα που πρέπει να καλλιεργηθούν έχωντας σαν αποτέλεσμα την αυριανή τους προσφορά στην κοινωνία.Για την εξάλειψη των προαναφερόμενων προβλημάτων όμως,χρειαζόμαστε σωστά άτομα για την συντόνηση του συστήματος,να γίνετε εφικτή και να ακούγεται η άποψη των Ελλήνων/νίδων πολιτών και φυσικά η λογική σκέψη γιατί μέσω της λογικής ο άνθρωπος εξελίσσεται και μαθαίνει μέσα από τα λάθη του.Αρκετά λάθη κάναμε λοιπόν σαν κράτος τόσα χρόνια στον τομέα της Παιδείας και πιστεύω πως ήρθε η ώρα να επανορθώσουμε!

Χριστόπουλος Παναγιώτης
Ανδραβίδα,Ηλείας
Μαθητής Β'Τάξης Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών

Οικολογική Καταστροφή: Κλιματική Αλλαγή-Λύσεις

The Christopoulos' Blog                 11/4/2020

Είναι γεγονός στις μέρες μας ότι οι διαταραχές στην γήινη βιόσφαιρα και στο φυσικό περιβάλλον είναι αυξημένες και αυτό οφείλεται στις ανθρώπινες δραστηριότητες.Οι συνέπειες ποικίλουν και πλήττουν την χλωρίδα και πανίδα του πλανήτη μας.

Ένας παράγοντας της οικολογικής καταστροφής στις μέρες μας ο οποίος επηρεάζει όλους τους βιώσιμους οργανισμούς στην Γη είναι η Κλιματική Αλλαγή.Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών επισημαίνει μέσω των άρθρων και δηλώσεών του,τη σημασία του θέματος και την επικινδυνότητά του,καθώς όπως αναφέρει "Δεν αφορά το μέλλον αλλά το σήμερα".Η επιδείνωση καιρικών φαινομένων(τυφώνες,πλυμμήρες),είναι ένδειξη ότι η κλιματική αλλαγή έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό ακόμα και τα βασικά μετεωρολογικά φαινόμενα όπως βροχόπτωση,ταχύτητα αέρα,χαλάζι.Φυσικά,υπαίτιος για την κλιματική αλλαγή,την άνοδο μέσης θερμοκρασίας της Γης και την ευρύτερη έννοια της οικολογικής καταστροφής σε μεγάλο βαθμό είναι ο άνθρωπος και η παρέμβασή του στη φύση.

Ένα επιπλέον σημαντικό Οικολογικό πρόβλημα είναι οι καταστροφές δασικών εκτάσεων λόγω πυρκαγών.Τα τελευταία χρόνια οι καταστροφές δασικών εκτάσεων λόγω πυρκαγών είναι ραγδαία αυξανόμενες με αποτέλεσμα να ρυπαίνουμε το περιβάλλον και πολλά είδη της χλωρίδας και πανίδας να κινδυνεύουν με εξαφάνιση.Ιδίως τα τελευταία χρόνια λόγω εκμετάλλευσης δασικών εκτάσεων για δημιουργία εργοστασιακών επιχειρήσεων και λόγω πυρκαγών (άγνωστων αιτιών) ο Πνεύμονας της Γης (Αμαζόνιος) πεθαίνει σταδιακά!Οπότε οι ρυθμοί εκδάσωσης αυξάνονται με αποτέλεσμα ο συγκεκριμένος φορέας ζωής για εκατοντάδες είδη ζώων να μολύνεται από την ρύπανση με αποτέλεσμα,να μειώνεται η έκτασή του λόγω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων έχοντας σαν αποτέλεσμα τον θάνατό του!

Άραγε ερχόμενοι αντιμέτωποι με τέτοια προβλήματα που επηρεάζουν τον τρόπο ζωής μας,μπορούμε να σηματοδοτήσουμε με την προσπάθειά μας για τη δική μας ευχάριστη αλλά και μελλοντική ζωή;Ναι λοιπόν μπορούμε!Ένα από τα μεγαλύτερα χημικά προϊόντα που χρησιμοποιούμε είναι οι πλαστικές σακούλες.Με την κατάργηση των πλαστικών και την χρήση χάρτινων σακούλων η ζωή μας θα γίνει πιο υγιεινή και η χρησιμοποιήσει πρώτων υλών και χημικών προϊόντων θα μοιωθεί.Η χρήση οδοντόβουρτσας από bamboo θα είναι ένα υγιεινό προϊόν καθώς θα κατασκευάζεται από φυσικά προϊόντα.Φυσικά,η υπερκατανάλωση των πρώτων υλών καθιστά τη ζωή μας σε κίνδυνο καθώς η επαφή τους με εμάς είναι βλαβερή (Καρκίνος) επιφέρωντας αρνητικές επιπτώσεις για τα βιώσιμα είδη αλλά και για το οικοσύστημα.Οι δημιουργίες ομαδών για την αντιμετώπιση του οικολογικού προβλήματος που πλήττει όλο τον κόσμο θα είναι η καλύτερη λύση γιατί όταν η ανθρωπότητα διαθέτει μόρφωση και παραμένει ενωμένη τότε ενεργεί αποφασιστικά!

Χριστόπουλος Παναγιώτης
Ανδραβίδα, Ηλείας
Β'Τάξη Επαγγελματικού Λυκείου Λεχαινών